حاج آقا فخر گفت: «من كارى نداشته‏ام، جز اين كه مادر من، علويه (سيده) است و زمين‏گير شده است. تمام خدمات او را خود به عهده گرفته‏ام. حتى حمام و شست‏وشوى او را. من گمان مى‏كنم خدمت مادر، مرا مورد عنايت حضرت قرار داده است.»

روزى آية اللَّه بهاء الدينى به من گفت: «امسال در مكه معظمه در مجلسى كه آقا امام زمان‏ ارواحنا له الفداء تشريف داشتند، اسم افرادى برده شد كه مورد عنايت آقا بودند از جمله آن‏ها حاج آقا فخر بود.» خودم را به آقاى فخر رساندم و از ايشان پرسيدم: «چه كرده‏اى كه مورد عنايت حضرت مهدی ارواحنا له الفداء واقع شده‏اى و جريان را برايشان نقل كردم.»
گريه كرد و گفت: «آقاى بهاء الدينى نگفت چه گونه خبر به ايشان رسيده است؟»
گفتم: «نه.»
حاج آقا فخر گفت: «من كارى نداشته‏ام، جز اين كه مادر من، علويه است و زمين‏گير شده است. من هم با افتخار تمام خدمات او را بر عهده گرفته‏ام حتى حمام و شست‏وشوى او را. من گمان مى‏كنم خدمت مادر، مرا مورد عنايت حضرت قرار داده است.[1]