قدم بر سنگفرش تاريخ، رهسپار مدينه مى‏شويم:
حادثه‏ى عظيم و غم‏بار شهادت پيامبرخداصلى الله عليه و آله و سلم امت را در ماتم نشانده‏بود. فاطمه ی زهرا سلام الله علیها در فراق پدر مى‏سوخت و شاهد غربت و انزواى اسلام مى شد. از يك‏سو قدرت‏طلبى‏ها و زنده‏شدن دوباره‏ى ارزش‏هاى جاهلى را مشاهده‏مى‏نمود و از سويى ديگر تهاجم و تجاوز به حريم ولايت را نظاره‏گر بود. كوهى از غم‏ها و دردها بر جانش سنگينى كرد. تا اين‏كه به فريادى جانكاه لب‏گشود و خطاب به پدر فرمود:
اى پدر بزرگوار و اى بهترين انسان‏ها!
«اكنون بيا و بنگر كه امام برگزيده‏ى تو را اسيرگونه به طرف بيعت تحميلى مى‏كشند.»
زمزمه‏ى قدمهاى خسته و دردمند ياس مدينه در كوچه پس كوچه‏هاى بنى‏هاشم، صداى رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله و سلم را به گوش دل مى‏رساند كه:
«فاطمه پاره‏ى‏تن من است هر كس او را به خشم‏آورد مرا به خشم‏آورده‏است.»
و هنوز طنين صداى رسول رحمت از هر سو دل‏هاى هشيار و بيدار را مى‏لرزاند كه:«من در ميان شما دو گوهر گرانقدر به جاى‏مى‏گذارم. تا زمانى‏كه به آن دو تمسك جوييد، هرگز گمراه نخواهيد شد. كتاب‏خدا و اهل‏بيتم، اين دو هيچگاه از يكديگر جدا نمى‏شوند تا آنگاه كه در حوض كوثر بر من وارد شوند. پس بنگريد كه بعد از من با اين دو يادگار چه مى‏كنيد.»
حكايت چگونه زيستن فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها گواهى آشكار براى حق‏جويان و هدايت‏طلبان در حفظ حريم امامت است . بازخوانى سيره‏ى بانوى دو سرا، مصباح‏الهدايى است براى راهيان نور در يارى تنها يادگار ولايت، امام‏عصر ارواحنا له الفداء.
پژوهشى در جلوه‏هاى دفاع فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها در حمايت از امام زمانشان اميرالمؤمنين على‏عليه السلام وحكايت دلدادگى ايشان به همسر گراميشان ،ره توشه‏اى است براى گوش‏هاى شنوا كه به نداى «هل من ناصر ينصرنى» فرزند ايشان لبيك مى‏گويند.
شايد كه ما نيز در اين غربتكده بياموزيم درس يارى و دلدادگى به امام زمانمان را.