در آن هنگامه‏ى سخت بعد از رحلت رسول مكرم اسلام صلى الله عليه و آله و سلم فقط فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها مى‏توانستند مولاى مظلوم اميرالمؤمنين عليه السلام را به امت معرفى نمايند. چرا كه تنها ايشان هستند كه وجود على عليه السلام‏را شناخته و شخصيت او را درك كرده‏اند. در آن روزگار كه عده‏اى با نقشه‏هاى پليد و شيطانى مولاى متقيان را خانه‏نشين كردند، فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها سكوت نكرده، در ميان مهاجرين و انصار كارنامه‏ى مولا را براى همگان بازخوانى مى‏كنند.
«على نزديك و مقرب نزد رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله و سلم بود، او سيد و سالار اولياى خدا و هميشه آماده و مهيا». [1]
آرى همه مى‏دانستند كه هيچكس هم‏چون على عليه السلام به رسول‏خدا صلى الله عليه و آله و سلم نزديك نبود. از ابتداى طفوليت به خانه‏ى حضرت وارد شد و در دامان او رشد و پرورش يافت. يار غار و مناجات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود و اولين كسى كه به رسالت او ايمان آورد. مفتخر به دامادى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و همسرى فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها و محرم‏اسرار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بود و سرانجام ايشان در دامان مولا اميرالمؤمنين‏عليه السلام جان دادند. فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها در مقابله‏ى با يكى از منافقان كوردل مدينه كه در برابر آفتاب وجود امام زبان به سرزنش گشوده بود، فرمودند:
«مى‏دانى على كيست؟
على امامى ربانى و الهى و هيكلى نورانى و مركز توجه همه‏ى عارفان و خداپرستان و فرزندى از خاندان پاكان، گوينده‏ى به حق، جايگاه اصلى محورامامت و پدر حسن و حسين دو دسته‏گل رسول‏خدا صلى الله عليه و آله و سلم و دو بزرگ و سرور جوانان اهل‏بهشت است.»[2]
از فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها نقل شده است كه فرمودند:
«خدا را گواه مى‏گيريم كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى‏فرمودند: على بهترين كسى است كه به عنوان جانشين در ميان شما مى‏گذارم و او امام و جانشين بعد از من است.» [3]
و در جايى ديگر حضرت‏زهرا سلام الله علیها مردمى را سعادتمند مى‏دانند كه حب و دوستى و پيروى از على عليه السلام در وجودشان جاى گرفته باشد:
«اِن سعيد، كل سعيد، حق السعيد مَن احب عليا فى حياته و بعد موته .»
همانا سعادتمند كامل و حقيقى كسى است كه على را در دوران زندگى و پس از مرگش دوست‏بدارد.» [4]
به راستى امت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم تمامى فضيلت‏ها و قرابت‏ها را فراموش كردند و يا اينكه نمى‏دانستند و خود را به فراموشى سپرده بودند؟!!
حضرت زهرا سلام الله علیها انحراف در امت را بعد از رسول‏خدا صلى الله عليه و آله و سلم هشدار مى‏دهند.
ايشان در توصيف كارگزاران اين توطئه فرمودند: «و چون پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را در لحد گذاشته، او را در قبرش به امانت سپردند، به هواى نفس فردى را انتخاب كرده، به آراء خود عمل نمودند. بدا به حال آنان! آيا نشيدند قول خدا را كه مى‏فرمايد: «پروردگار تو خلق مى‏كند و آنچه را مى‏خواهد و انتخاب مى‏كند و مردم حق انتخاب ندارند.»، بلكه شنيدند. ولى آنان مصداق گفتار خداوند متعال مى‏باشند كه فرمود: «آنان چشمانشان كورنمى‏شود ولى قلب‏هايشان كه در سينه‏هايشان است كور مى‏گردد. هيهات! آنان آرزوهاى خود را در دنيا گستراندند و مرگ خود را فراموش‏كردند. پس هلاكت بر آنان باد و خداوند اعمالشان را گمراه سازد و پناه مى‏برم به تو اى پروردگار من از نقصان بعد از زيادتى».[5]
بانوى اسلام به امت نهيب مى‏زنند كه گمان نكنند اين سستى و كوتاهى و ترك حمايت از لايق‏ترينِ فردامت براى خلافت، ارزان تمام خواهد شد. آنان بايد در انتظار پيامدهاى شوم آن باشند و عقوبت تلخ و دردناك اين انتخاب را بچشند. چرا كه سرانجام آنچه را كاشته‏اند برداشت خواهندكرد و در دام حكومت‏هاى فاسدى چون بنى اميه و بنى‏عباس گرفتار خواهند شد.
فاطمه‏ ى‏ زهرا سلام الله علیها در هر فرصتى با بيان فضايل و ويژگى‏هاى خاص اميرالمؤمنين عليه السلام حمايت و محبت خود را نسبت به امام ‏زمان خود ابراز می‏فرمودند.
ايشان در راستاى معرفى الگوهاى تربيتى براى امت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:
«محمد و على دو پدر امت اسلام هستند. اگر مردم از ايشان اطاعت كنند، انحراف آنها را اصلاح مى‏نمايند و آنان را از عذاب دائمى نجات مى‏دهند و اگر مردم با آنان موافق و همراه باشند نعمت‏هاى پايدار الهى را ارزانيشان مى‏دارند. [6]
اما براستى اين امت چه شرم آور حق پدرى را ادا نمودند و سعادت دنيا و آخرت را با هوى پرستى و دنيا طلبى معامله كردند!

و اكنون ما نيز يكى از مصيبت هاى محنت بار دوران غيبت ، فراموشى ياد امام و غفلت از مقام و منزلت اوست. ذكر نام محبوب و بيان فضائل امام و تبيين جايگاه او در زندگى، انس و الفت به آن عزيز از ياد رفته را افزون مى كند . و اكنون مانيز اگر خود بيابيم و به ديگران نيز بياموزيم كه در پرتو مهر بيكرانش زندگى مى كنيم و جيره خوار سفره كرم اوييم، تحمل دلتنگى‏ها برايمان آسان مى شود.
بر پا نمودن مجالسى كه در آن ازمناقب و فضائل امام زمان ارواحنا له الفداء ياد شده و بر ايشان دعا شود، ترويج دين خداوند و يارى نمودن بر نيكى و تقوى و نصرت ولى الله است.
«خداوند متعال به موسى وحى فرمود : مرا نزد خلقم محبوب كن، و خلقم را نزد من محبوب گردان ،موسى گفت: اى پروردگار! من چگونه اين كار را انجام دهم؟ فرمود: به آنان نعمت‏ها و بخشش‏هاى مرا يادآورى كن تا مرا دوست بدارند.»
امام باقر عليه السلام مى فرمايند:هر كس ما را بوسيله زبان خود بر دشمنان يارى دهد خداوند زبان او را در آن روز كه در پيشگاهش قرار گيرد گويا سازد [7]