در پى ماجراى سقيفه و آشكار شدن حقايق تلخ و مصيبت‏بار در مدينه (غصب خلافت و بيعت‏گرفتن از مردم)، اميرالمؤمنين عليه السلام به همراه همسرشان فاطمه ی زهرا سلام الله علیها براى بيدارى مردم و دفاع از حق مسلم خويش، شبانه به درب منازل مهاجرين و انصار رفته، با آنان اتمام حجت مى‏كردند.
ايشان در هر فرصتى به اثبات مظلوميت خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مى‏پرداختند تا به اين وسيله حجت بر مردم تمام شود و بعدها براى هيچ‏كس عذر و بهانه‏اى باقى نماند تا اين كه بگويد ما مطالب را فراموش كرديم يا نمى‏دانستيم. تا غافلان و بهانه‏جويان نگويند چرا على عليه السلام به سراغ ما نيامد تا بيعت روز غدير را يادآور شود و چرا ما را آگاه نكرد تا بدانيم حق با كيست!
لذا اميرالمؤمنين عليه السلام و فاطمه ی زهرا سلام الله علیها سوار بر چهارپايى در حالى كه حسنين‏ عليهما السلام را به همراه داشتند، شب‏ها به خانه‏ى انصار و مهاجرين رفته، از آنان يارى و نصرت مى‏خواستند.
حضرت زهرا سلام الله علیها به آنان فرمودند:
«اى گروه مهاجرين و انصار خدا را يارى كنيد و دختر پيامبرتان را ياورى نماييد. در آن روزى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بيعت نموديد (روز غدير) بيعتتان چنين بود كه همچنان كه هر ناراحتى را از خود و فرزندانتان بازمى‏داريد از او و فرزندان او بازداشته، جلوگيرى كنيد. اكنون به عهدى كه با خدا بستيد وفا نماييد».[1]
اما آنان در مقابل عذرآوردند كه چرا زودتر نيامديد و ديگر چاره‏اى جز بيعت با خليفه نيست. و منافقانه به كنج خانه‏ها خزيدند و پيمان شكستند.
ابن‏قتيبه در كتاب الامامة و السياسة، ص‏19 مى‏نويسد:
«على عليه السلام شبى در حالى كه فاطمه‏ى‏ زهرا سلام الله علیها دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را بر چهارپايى نشانده بود در مجالس و منازل انصار مى‏آمد و از آنان طلب يارى مى‏نمود. اما آنان در جواب يارى خواهى دختر رسول خداصلى الله عليه و آله و سلم مى‏گفتند: اى دختر رسول‏خدا! ما با اين مرد (ابوبكر) بيعت كرده‏ايم! كار از كار گذشته است. اگر همسر و پسر عموى تو زودتر از اين مى‏آمد ما هرگز از وى روى برنمى‏گردانيديم و با ابوبكر بيعت نمى‏كرديم!!!
اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام در پاسخ مى‏فرمودند كه آيا من مى‏توانستم پيكر رسول‏ خداصلى الله عليه و آله و سلم را در منزلش رها كرده، قبل از اين‏كه وى را به خاك بسپارم از منزل بيرون آمده، با مردم نزاع نمايم؟
فاطمه ی زهرا سلام الله علیها فرمودند:
«ابوالحسن آنچه را كه شايسته و سزاوار بود انجام داد و آنان نيز كارهايى كردند كه تنها خدا از آنان حساب خواهد كشيد و مطالبه خواهد نمود.»
به راستى مگر براى مردمى كه در آن زمان زندگى مى‏كردند فاصله‏ى غدير تا سقيفه چند روز طول كشيد كه باعث شد دنيا پرستى و كينه‏هاى جاهلى، پيمانى را كه در حضور پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با وصى او بسته شد ، به فراموشى سپارند؟!!
آيا اجر و مزد رسالت 23 ساله را سزاوار و شايسته بود تا اين‏گونه ادا نمايند!!
آيا به فرموده‏ى فاطمه ی زهرا سلام الله علیها پس از حادثه‏ى غدير براى كسى عذرى باقى مانده است؟!!! اى كاش آنان اين عذر بدتر از گناه را در محضر بانوى اسلام مطرح نمى‏كردند. اى كاش با صراحت به گناه بيعت‏شكنى خود اعتراف مى‏كردند و قول يارى به ايشان مى‏دادند! چرا كه آنان بارها از پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم شنيده‏بودند كه وصى و جانشين او كسى جز اميرالمؤمنين على عليه السلام نيست. آيا برترى اميرالمؤمنين بر كسى پوشيده و پنهان بود؟! اميرالمؤمنين على عليه السلام بر خود لازم ديدند كه حجت را بر مردم تمام‏كرده، براى همگان يادآورى نمايند كه خلافت حقى است كه خدا و رسولش برايشان مقرر نمودند. خلافت يك حق شخصى مربوط به شخص على‏بن‏ابى‏طالب عليه السلام نبود كه نياز به مطالبه‏ى صاحب حق باشد بلكه حق مسلم جامعه‏ى اسلام و امت مسلمان بود كه پيامبر اكرم‏صلى الله عليه و آله و سلم حضرت على عليه السلام را از طرف خداوند به اين مقام منصوب نمودند.
و اكنون ما نيز در مسير پر پيچ وخم زندگى ،هر لحظه نشانه ها وحجت هايى وجود دارد كه ما را به طرف مقصد راهنمايى مى كند .فقط بايد هوشيار بود و نشانه ها را شناخت تا از آزمونهاى خطير خداوند سلامت و سربلند بيرون آييم .
«قُل لا اَسئَلُكُم عَلَيهِ اَجراً اِلّا المَوَدَةَ فِى القُربى» (شورى/23)
اى پيامبر! بگو من از شما اجر و مزد رسالت نمى خواهم جز آنكه در حق خاندانم محبت و دوستى داشته باشيد
و اكنون ما نيز پيام الهى را شنيديم و بر مودت به فرزندان پيامبرمان ‏صلى الله عليه و آله و سلم سفارش شديم ، پس مبادا كه از نا اهلان باشيم !
مبادا كه دريچه هاى بينايى را به روى تنها يادگار او در اين زمان ببنديم و دل را روانه اغيار كنيم ، كه دراين روزگار ديگر هيچ عذرى پذيرفته نيست ،كه پيام غدير را حاضران به غائبان رساندند !
پس اَلا يا اهل العالم ! به هوش باشيد كه صبح ظهور نزديك است ، مبادا كه از پيمان شكنان باشيم !