در چشم انگورهای من، نشان مظلومیتت پیداست. کوچه‏ های توس، آخرین گام‏ های مقدست را به مویه نشسته است.
تو، صدای غریب خراسانی در هیاهوی بی ‏سرانجام فریادها و پچ پچه ها، آن نخل تناوری که شاخه‏ های ابدی ‏ات را خزانی نیست.
خیابان‏ های نور، به گلدسته‏ های به خورشید رسیده ‏ات ختم می‏ شوند. تو آرامش دل ‏های زخمی و بی ‏قراری هستی که طنین ناله‏ هایشان، در جان ضریحت می ‏پیچد. از آن سوی آبی‏ ها نگاهمان کن؛ که سخت آرزومند توایم و نیازمند.

مسافری که اجل گشت همسفرش
سفر رسیده به پایان در آخر صفرش

هنوز آید از آن حجره غریب به گوش
صدای ناله آهسته پسر پسرش

چه خوب اجر رسالت به مصطفی دادند
که پاره جگرش، پاره پاره شد جگرش

اگر چه کار گذشته، اجل شتاب مکن
جواد آمده از ره به دیدن پدرش

ز اشک ‌ها‌ی جوادالائمه پیدا بود
که شسته دست دگر از جهان محتضرش

پسر به صورت بابا نهاد صورت خویش
پدر گرفت به زحمت سرشک از بصرش

گفته ‌اند وقتی مأمون ملعون زهر را به امام رضا (ع) خوراند، امام برخاست و از کوچه ‌های شهر به سمت خانه روانه شد، مثل مادر داغدیده ‌شان حضرت زهرا (س) که در کوچه ‌های مدینه می‌ رفتند و داغ و مصیبت بر جگر داشتند، علی بن موسی (ع) نیز همراه با داغ و مصیبت جفا، افتان و خیزان به سمت خانه رفتند. به خانه که رسید فرمود درها را ببندند و در حجره در بسته، تنهای تنها دور از نگاه پریشان مردم منتظر جواد الائمه ماندند.
محمد بن علی (ع) آمدند. ولیّ و حجت خدا بر روی زمین پس از امام رضا آمدند تا ایشان را غسل دهند و بر پیکر مطهرشان نماز بخوانند که معصوم را جز معصوم به خاک نمی‌ سپارد.

امام رضا (ع) می فرمایند: مَنْ فَعَلَ مَا لَزِمَهُ مِنْ اَمْرِ الْمُؤْمِنِینَ بَاهَی اللهُ تَعَالَی بِهِ وَ مَلائِکَتُهُ
هر کس وظایف خود را نسبت به مؤمنان انجام دهد خداوند و فرشتگان به او مباهات می کنند.

امام رضا عليه السلام فرمودند:
هركس كه پرهيزكار نيست دين ندارد و كسي كه تقيه نمي كند ايمان ندارد و همانا بهترين شما نزد خداوند كسي است كه بيشتر از ديگران بر مبناي تقيه عمل كند.
پرسيده شد: اي پسر رسول خدا تا چه وقت؟
فرمود: تا روز وقت معلوم و (آن وقت معلوم) روز خروج قائم ما اهل بيت است پس هر آن كس كه قبل از خروج قائم ما تقيه را ترك نمايد از ما نيست.
ازحضرت پرسيده شد: اي فرزند رسول خدا! قائم از شما اهل بيت كيست؟
فرمود: او چهارمين فرزند من است و او فرزند بهترين كنيزان مي باشد كه خداوند به سبب او زمين را از هر گونه ظلم و جوري پاك مي سازد. او كسي است كه مردم در ولادت او شك مي نمايند، و او قبل از قيام و خروجش صاحب غيبتي است پس زماني كه خروج كند زمين با نور وي روشن مي شود و ميزان عدل را در بين مردم قرار مي دهد پس در آن زمان هيچ كس به ديگري ظلم نمي نمايد.