سال :
دل نوشته
ما منتظر منتقم هستیم
زمین و آسمان سوگوارانه در عزای فرزند ارجمند پیامبر اسلام (ص) داغدار و گریان هستند. خجل و سرافکنده با تمامی وجود به عرض تسلیت به تنها فرزند این امام همام اهتمام می ‌ورزند.
بادها از زمانی که امام حسن عسکری مسموم شدند، خشک و مسموم سرفه می‌ کنند.
آه از انسان ‌ها اگر به اندازه آسمان و زمین اندوهگین نباشند.
آه اگر به اندازه آسمان و زمین منتظر نباشند تا تنها فرزند امام حسن عسکری (ع) برای دادگستری و ستاندن حق اهل بیت به پا خیزد.

به جان عهد می ‌بندیم با تو که مرثیه تو را بسراییم و پشتیبانی از نایب تو را در دل‌ های خود بکاریم.
ما منتظر منتقم هستیم.
شعر
صاحب عزاست صاحب عصر
امروز عسکرى ز جهان دیده بسته است
قلب جهان و قطب زمان، دل شکسته است

آن حجت خداى ز بیداد معتمد
پیوند زندگانیش از هم گسسته است

صاحب عزاست صاحب عصر، اندرین عزا
روحش به چارسالگى از کینه خسته است

بر چهره امام زمان، آن دُر یتیم
از باد ظلم گرد یتیمى نشسته است

در خانه اى که مرکز اندوه و ماتم است
دشمن کمر به غارت آن خانه بسته است

از لطف آن که ناز کند بَرد بر خلیل
صاحب زمان ز آتش بیداد رسته است

اندر بقیع و سامره و کربلا و طوس
گل ‌های فاطمه بنگر دسته دسته است
داستان
کرم امام
امام حسن عسکری علیه السلام همچون سایر پدران بزرگوار خود منبع جود و سخا بود و در بسیاری از مواقع قبل از این که کسی چیزی بخواهد، او را بی نیاز می کرد.
از ابویوسف، شاعر هم عصر حضرت، نقل شده است که گفت: تازه صاحب پسری شده بودم و دستم تنگ بود. کاغذی به عده ای نوشتم و از آنها کمک خواستم، اما از آنها نا امید شدم. در این هنگام ابوحمزه، فرستاده امام حسن عسگری علیه السلام، در حالی که کیسه سیاهی به دست داشت و در آن چهارصد درهم بود بیرون آمد و گفت: مولایم فرمود: این مبلغ را برای آن کودک نورسیده صرف کن. خداوند در آن کودک برایت برکت قرار دهد.
گلواژه
نشانه ایمان
امام حسن عسکری (ع) فرمود: علامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)، خواندن «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را در حال سجده روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین (ع) انجام دادن.
منبع: حدیقه الشّیعه، ج ۲، ص ۱۹۴
آیات آسمانی
التیام داغ پدر
شهر سامرا چند سالی بغض کرده بود. اینک این بغض ترکید. غم در کوچه‌ های این شهر بیداد می ‌کند. باد در میان نخل‌ های سر به آسمان سوده می ‌چرخد و گویی با صدای خود نوحه و مرثیه می ‌خواند. نخل‌ ها چونان عزادارانی مو پریشان کرده‌ اند و سوگوارانه به خون گریه کردن دجله می ‌نگرند.
چند سالی بود که همه سامرا بغض داشت. از همان وقت که خانه تحت محاصره امام در محله عسکر اسیر اختناق بود. کسی وارد خانه امام نمی‌شد مگر اینکه بیگانگان او را تحت نظر می‌گرفتند.
شاید از امروز از این خانه چنگال ‌های اختناق شر خود را بردارند اما چه برداشتنی؟ که همراه است با رفتن آقا و مولای خانه. اهل خانه دیگر جمال زیبای حسن بن علی را نمی ‌بینند. این خانه در ماتم فرو رفته است و حرامیان بیرون در می ‌خندند. حرامتان باد این خنده! این بی ‌شرمان که می ‌خندند مزدوران بنی عباس هستند. درست همان‌گونه که سال‌ها پیش جماعتی از بنی امیه در برابر مظلومیت اهل بیت قهقهه زدند.
امام حسن عسکری در سامرا غریب است همانگونه که امام حسن مجتبی در مدینه غریب بودند. گوئیا تاریخ تکرار می ‌شود که دو حسن، دو امام معصوم این‌گونه مظلومانه و غریبانه با سم به شهادت می ‌رسند. و این تاریخ است که گواهی می ‌دهد جد و جهد در تخریب گنبد و بارگاه حرمین عسکریین کمتر از جد و جهد در تخریب بقیع نبوده است و چه شباهت غم ‌انگیزی است این.
چشمان سامرا خون گریه می‌کند و این اندوهی است جانگزا؛ که با امامت فرزند ایشان بلکه اندکی التیام یابد. اگرچه این داغ بر دل شیعیان آتش می ‌زند، آخرین حجت خدا بر روی زمین آبی بر این آتش و مرهمی بر دل‌ های سوخته است.
کتاب
حسن بن علی امام عسکری علیه ‌السلام
کتاب حاضر به بررسی یکی از دوره های حساس و مهم تاریخ شیعه یعنی دوران امامت امام حسن عسکری می پردازد. در این کتاب با استفاده از روایات و منابع تاریخی مستند ضمن بررسی سیره زندگانی امام به نحوه ارتباط امام با شیعیان از طریق سازمان وکالت و نقش مهم ایشان در آماده سازی جامعه شیعه برای ورود به عصر غیبت می پردازد.

حسن بن علی امام عسکری علیه ‌السلام
نویسنده: مرضیه محمد زاده
انتشارات دلیل ما
مهدویت
مهدویت در کلام امام حسن عسکری (ع)
محمد بن أحمد علوى از ابو غانم خادم روايت كرده است كه گفت: فرزندى براى ابو محمد علیه السلام متولد شد او را محمد ناميد، و روز سوم ولادت او را به ياران خود نشان داد و فرمود:
" اين شخص ( قائم ارواحنا له الفداء ) پس از من صاحب شما و جانشينم بر شماست، او همان قائمى است كه همه در انتظار اويند، آنگاه كه زمين پر از ظلم وستم شده باشد، وى ظهور مى كند و آن را از عدل و داد آكنده مى سازد.

منبع: كمال الدين : ج 2 ص 431 ب 42 ح 8