چکیده موضوع منجی در ادیان :
چند نکته :
الف : پیش نیاز این موضوع « آشنایی با أدیان » می باشد
ب : علمی نبودنِ برخی از آثار در این زمینه و داشتنِ إشکالاتی مثلِ آینده را با توجه به زمان خواندن متن در نظر گرفتن به جای زمان صدورِ متن ، إستناد به منابع غیر معتبر از نظرِ معتقدانِ به آن دين و ... ج : تکثّرِ منجی یا وحدتِ منجی ؟ ! د : آن چه که این جا مطرح می گردد منجی از منظرِ خودِ ادیان است اما قضاوت در مورد حق یا باطل بودنِ آن این جا بحث نمی شود ه : به روز بودنِ این بحث و إعترافِ تافلر (مجله إنتظار ش 2 ص 99)
و : آیا منجی گرایي معلولِ فقر و مظلوميّت است ؟ بيشترين آيات و روايات در مورد منجي آخر الزمان مربوط به دوران عزّت و قدرتِ إسلام در مدينه است مهدويت ريشه در قرآن و فطرت داشته و از پيامبر إسلام صلي الله عليه و آله بيش از 500 روايت درباره آن داريم .
منجی در أدیان ابراهیمی ( یهود ، مسیحیت و اسلام ) و غیرِ ابراهیمی ( زرتشت ، هندو ، بودا و کنفوسیوس )
ماشِیَح گری در یهود :
ماشیح واژه عبری است به معنای تدهین و روغن زدن که در فارسی «مسیحا» تعبیر می شود اولین دفعه توسّط سموئیلِ نبی به شائول (طالوت) سپس به حضرتِ داوود و سلیمان عليهما السلام و برخی از کاهنانِ یهود و همچنین به کورش إطلاق شده است و مقصود از آن حاکم واجب الاطاعه ای است که در پی نجاتِ آنهاست و هم اكنون يهود در انتظار ظهور ماشيح به سر مي برد .
با بررسی مجموعِ 39 کتابِ عهد عتیق مباحثی در موردِ ویژگی های ماشیح مأموریت و علائم ظهورش دیده می شود نکته دیگر این که اصل دوازدهم از اصولِ سیزده گانه یهود مربوط به ظهورِ مسیحایِ موعود می باشد .
نجات خواهی در مسیحیّت :
نجات اوليّه :
جا به جایی تفکّرِ پولسی و غلبه آن بر تفکّرِ پطرسی باعثِ چند امر شد : 1 – تعددِ أناجیل 2 – ورود اسرائیلیات به مسیحیّت 3 – انحراف در نجات و طرحِ عقیده فدا و به مسلخ رفتن حضرت عیسی برای نجات انسان از آلودگی ذاتی ! ؟ !
نجات نهایي :
بازگشت حضرت عیسی مسیح علیه السلام است که با قدسیان می آید و زمین را از تباهی پاک و حکومتی که نمایاننده جلال و عظمت خداوند است به پا خواهد نمود و شیطان به مدت هزار سال زندانی خواهد شد در بخش مکاشفات یوحنا که مربوط به رویدادهای آخر الزمان است « کلمه خدا سوار بر اسب سفید » مطرح شده که برای نجات می آید .
نكته آخر اين كه آن چه كه حضرت عيسي عليه السلام طبق بيانِ عهدِ جديد پس از ظهور مجددش انجام مي دهد با قيامت بيشتر سازگاري دارد تا دنيا لذا خيلي مشخص نيست او براي إصلاح همين عالم مي آيد يا براي داوري نهايي يعني بر پايي قيامت...
موعود اسلام :
تمام فِرَق مسلمان إتّفاقِ نظر دارند كه در آخر الزمان مردي از نسل رسول الله صلي الله عليه و آله مشهور به « مهدي أمت » به إذن إلهي قيام نموده و عالم را پر از عدل و داد خواهد نمود در قرانِ مجيد سخن از پيش گوئي اين حقيقت در ساير كُتُب آسماني به ميان آمده و در زيارت حضرت اين چنين آمده : « سلام بر مهدي كه خداوند وعده او را به همه امت ها داده است »
منجي در دينِ زرتشت :
بر اساس تعاليم اين دين عالم به دوازده هزاره تقسيم مي شود در سه هزاره دوم آفرينش خير و در سه هزاره سوم اهريمن به وجود آمد تا اين كه خداوند در پايان هزاره نهم زرتشت را براي هدايت فرستاد سپس به فاصله هر هزار سال يكي از فرزندان بلافصلش ظهور نموده و بشر را نجات خواهد داد ابتدا «اوشيدر» بعد «اوشيدرما» و نهايتاً «سوشيانت» (= سود رسان) خواهد آمد و با تشکیل حکومت واحد جهانی اهریمن را نابود و أخلاق و پاکی را گسترش می دهد در بخشهايي از اوستا از منجي، به «بهمن» كه مظهر توانايي و قدرت خداوند است ،تعبير شده است .
هندوئيزم :
آيين هندو شكل تحول يافته آيين برهمايي (آيين قوم آريايي هندوستان) است كه چندین قرن قبل از میلاد توسط دو تن از دانشمندان هندوستان پديد آمد كتاب مقدس آنان «وداها» نام دارد بر اساسِ اين آيين سير تاريخ دوراني است نه خطي و به چهار يوگه (بخش) تقسيم مي شود دوره اول «سپيد» و عدالت حاكم است دوره دوم سه چهارم ديندارند دوره سوم دينداران نصف و در دوره چهارم (كالي) فقط يك چهارم دين دارند اين جاست كه «كلكي» دهمين مظهر خداي ويشنو(خداي حفظ كننده) براي نجات خواهد آمد
بوديزم :
اين مكتب در واقع انشعابي از آيين هندو است كه توسط «گوتاماشاكياموني» (متولد 563 ق م) معروف به «بودا» ايجاد شد موعود باوري در اين آيين تحت عنوان «متريا» (=مهربان) مطرح مي باشد .
كنفوسيوس : وي حكيم و سياستمدار چيني بود (متولد 551 ق م ) كه آيين تازه اي براي مردم چين آورد پس از چندي از رونق افتاد و بوايي جاي آن را گرفت در اين آيين هم سخن از بازگشت بشر به عصر فرزانگي به ميان آمده است .

منابع :
منجي در أديان ، روح اله شاكري
آشنايي با أديان ، حسين توفيقي
سوشيانت منجي ايرانويچ ، آصف آگاه
خط أمان ، إمامي كاشاني
مجله إنتظار ش 4 ص 77
مجله موعود شماره هاي مختلفِ آن