امر مسلّم و قطعی که پیرامون قیام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) توسط ائمه (علیهم السلام) مطرح شده مخفی بودن زمان ظهور است. در روایات متعدد این جمله نقل شده «کَذِبَ الوَفّاتُون» دروغ می¬گویند تعیین کنندگان وقت (غیبت نعمانی، ب 16ـ ح6، 11، 12 ، 13) و حتي طبق نقل شیخ طوسی، امام صادق (علیه السلام) در حدیثی سه مرتبه این جمله را تکرار کردند (غیبت طوسی ص 425ـ ش 411) و حتی خود حضرت مهدي (سلام الله علیه) در آخرین توقیع شریفشان به چهارمین نایب خاص خود تصریح دارند که «فَلا ظُهورَ بَعدَ اِذنِ الله تعالی ذکره» (غیبت طوسی ص 395 ش 365) که ظاهر عبارت این است که زمان ظهور به امر خدا و اذن اوست و هر وقت او اراده کند ظهور تحقق خواهد یافت. پس جایی برای تعیین وقت باقی نمی ¬ماند.
و در برخی روایات، ظهور حضرت را امری ناگهانی بیان کرده ¬اند. کمیت از امام باقر (سلام الله علیه) پرسید: که زمان ظهور چه وقت خواهد بود؟ حضرت پاسخ داد: لَقَد سُئلَ رَسوُلُ الله عن ذلِک فَقال: اِنَّما مَثَلَه کَمَثلِ ساعَة لا تَأتیکُمُ اِلاّ بغَتةً؛ از پیامبر همین مطلب پرسیده شد. حضرت فرمود: مثل مهدی مانند برپایی قیامت است [کسی از وقت آن آگاه نیست] مهدی نمی -آید مگر ناگهانی. (بحارالانوار، ج36، ص391، ح2)
با توجه به مطالب فوق:
ـ علایم فقط نزدیک شدن زمان ظهور را بیان می ¬کند نه زمان قطعی آن را؛
ـ اگر در مورد علامتی زمان مشخصی نسبت به ظهور مطرح شد چند توجیه می¬ تواند داشته باشد: الف) چون زمان خود علامت مشخص نیست لذا ضرری به مخفی بودن زمان ظهور نمی¬ زند و تحقّق آن به اصل ظهور بر می ¬گردد. ب) چون ما اعتقاد به بداء داریم لذا حتی با تعیین و مشخص بودن زمان در روایت، باز زمان ظهور مشخص و قطعی نیست زیرا در مورد زمان مشخص شده احتمال بداء هست.
ـ چون تطبیق علامت با حادثة خارجی قابل پذیرش نیست و نمی¬ توان گفت این حادثه قطعاً و واقعاً همان علامت است لذا ضرری به مخفی بودن زمان ظهور نمی¬ زند.
