توصیه ها و تأکیدات امام رضا علیه السلام در زمینه مهدویت
«و لقد کتبا فی الزبور من بعد الذکر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون»
وعدۀ روشن خدا که در همۀ ادیان الهی و ابراهیمی آمده و قرآن هم به آن تأکید کرده است. به واسطۀ رهبری امام معصومی که با همۀ وجود انسان ها را دوست دارد و دغدغۀ بشریت را دارد، آیندۀ زمین از آن صالحان خواهد بود، ظلم و ستم از بین خواهد رفت و صلح، صفا، محبت، عدالت و امنیت حاکم خواهد شد.
«وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الأرض»
خدا به اهل ایمان و عمل صالح وعده داده است که ما اینها را وارث زمین می کنیم.
اکنون اندیشمندان عالم به صراحت می گویند که جهان هر روز در تلاطم است و بالأخره مظلومان عالم بر علیه ظالمان خواهند شورید و آیندۀ جهان جز با روی کار آمدن شایستگان نخواهد بود.
اولیاء خدا هم از وعده الهی سخن گفته اند. به طوری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، بارها و بارها فرمود:
«المهدی من ولدی»
مهدی از فرزندان من است.
«المهدی من ولد الفاطمه»
مهدی از فرزندان فاطمه سلام الله علیها است.
هر کدام از ائمه علیهم السلام نیز این وعده را مطرح کرده اند، به طوری که مردم با این وعده مأنوس بودند. لذا «دعبل» شاعر وقتی نزد امام رضا علیه السلام آمده، شروع به شعر خواندن کرده و این طور می گوید:
خروج امام لا محالة خارجٌ یقوم علی اسم الله و البرکات
وعدۀ الهی حتماً اتفاق خواهد افتاد. کسی خواهد آمد که بر اسم خدا و برکات خدا اقامه خواهد کرد.
یُمیّد فینا کلّ حق و باطل و یُجزی علی النعماءِ و النقماتی
وقتی به این قسمت شعر می رسد که ولی خدایی خواهد آمد که بین حق و باطل جدا می کند و نعمات را جاری می کند و یا نه براساس نعمات و نقمات اعمال می کند. روایت است که: بکّت رضا بکاءً شدیدا
حضرت امام رضا علیه السلام بلند بلند گریه کردند.
ثم رفع رأسه الیّ
بعد سر مبارک را بلند کرد و به من فرمود:
یا خزاعی نطق روح القدس علی لسانک بهذین بیتین
در میان این شعر بلندی که سرودی روح القدس بر زبان تو آمد و این دو بیتی را گفتی
فهل تدری من هذا الامام و متی یقوم
آیا می دانید امام کیست و کی قیام می کند؟
. . . . .
بنابراین اهل بیت علیهم السلام دائماً زمینه سازی می کردند. در عین حال فضای جامعه هم همیشه منتظر بود و صفات، ویژگی های حضرت مهدی ارواحنا له الفداء و زمان ظهور را از امام می پرسیدند و گاهی اوقات امام از آنها سؤال می کرد.
یا خزاعی هل تدری من هذا الامام و متی یقوم؟
فقلت لا یا مولای.
عرض کردم نه آقاجان من نمی دانم. جز اینکه من شنیدم که امامی از شما بر می خیزد و زمین را از بدی ها پاک می کند و عالم را پر از عدل و داد می کند، چنانچه پر از ظلم و جور شده. امام فرمود:
یا دعبل الامام بعدی محمد و بعد محمد، ابنه علی و بعد علی، ابنه الحسن و بعد الحسن، ابنه الحجه القائم المنتظر فی غیبته المطاع فی ظهوره، لو لم یبق من الدنیا إلاّ یوم واحد لطوّل الله ذلک الیوم حتى یخرج فیملأها عدلاً کما ملئت جورالله
امام بعد از من امام جواد علیه السلام است و بعد از امام جواد علیه السلام فرزند او علی است و بعد از امام هادی علیه السلام، امام حسن عسکری علیه السلام و بعد از امام حسن عسکری علیه السلام، فرزند او حجت است و کسی است که قیام کننده است و در غیبت او منتظر اویند و در ظهور او همه همراه و مطیع او هستند. و اگر از دنیا یک روز نماند خداوند این روز را آنقدر طولانی می کند تا او ظهور کند و عالم را پر از عدل و داد کند، همچنانکه پر از جور شده باشد. یعنی این وعده حتماً تحقق پیدا خواهد کرد.
موضوع مهدویت و معرفت امام زمان ارواحنا له الفداء از نگاه امام رضا علیه السلام
اولین مطلب، تأکید امام رضا علیه السلام به معرفت امام است.
فرمود: دعبل هل تدری من هذا الامام و متی یقوم؟
بنابراین نکته ای که امام به ما می آموزد این است: مردم آیا می دانید امامتان چه کسی است؟
فرزند من محمد، فرزند او علی، فرزند او حسن، فرزند او حجت.
در اینجا شناخت امام، شناخت شناسنامه ای است. لذا شناخت امام نکتۀ مهمی است.
بحث دیگر بحث معرفتی است. می فرماید: همان است که عالم را پر از عدل و داد می کند، که این شناخت معرفتی از شناخت شناسنامه ای مهم تر است.
بنابراین شناخت معرفتی، شناختی است که جایگاه امام را در هستی بفهمد.
دومین مطلب، در ارتباط با مراجعاتی است که افراد داشتند یا سخنانی که امام رضا علیه السلام درباره امام فرمودند.
خطبه ای از امام رضا علیه السلام نقل شده است که بحث آن ولایت و امامت امام است که این خطبه نسبت به سخنان سایر اهل بیت علیهم السلام بی نظیر است و شاید ما خطبه ای به تفضیل سخن امام رضا علیه السلام درباره جایگاه امامت از هیچ شخصیتی نداشته باشیم. امام رضا علیه السلام مقام امامت و جایگاه امامت را اینگونه معرفی کرده اند:
اَلإمامُ واحِدُ دَهرِهِ لا یُدانِیهِ اَحَدْ وَ هُوَ بِحِیثتُ النَّجمْ مِنْ یَدِ المُتَناوِلینْ، إینَ العُقُولُ مِنْ هذا؟ إینَ الاِختیارُ مِنْ هذا؟
امام آن انسان کاملی است که در عصر خود، در روی زمین دوّمی ندارد. او مظهر لیسَ کَمِثلِهِ شِیء است. مگر مظهر لیسَ کَمِثلِهِ شِیء همتا دارد؟ وقتی همتا نداشت، در دسترس فکر دیگری نیست که دیگری او را بشناسد!
یا وقتی به هنگام ورودشان به نیشابور به مردم می فرمایند:
کلمه لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی.
کلمه لا اله الا الله دژ و قلعه محکم من است. نجات بخش آدمهاست.
اما بعد از چند لحظه سر را از محمل بیرون آوردند و فرمودند: بشروطها و انا من شروطها. من از شرط این دژ هستم. یعنی اگر می خواهید وارد دژ محکم شوید، راهکار ورود به این توحید الهی و دفترچۀ راهنمای آن «ولی خدا» است.
همانی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: مثل اهل بیت کمثل سفینه النوح
اهل بیت من مثل کشتی حضرت نوح هستند. اگر با اینها بودی نجات پیدا می کنی و اگر نبودی (پسر نوح هم باشی) غرق می شوی.
لذا ما به امام زمان ارواحنا له الفداء اینگونه سلام عرض می کنیم:
السلام علی سبیل الله الذی من سلک غیره هلک
سلام بر آن تنها راهی که جزء این راه هلاکت است.
اگر انسان بخواهد 80-70 سال خوب زندگی کند، باید بداند چه قابلیت هایی دارد و چگونه قابلیت های او فعال می شود. چه کند که از دست نرود. چطور با دیگران برخورد کند. یعنی نیاز به دفترچۀ راهنما دارد. مثل دفترچه راهنمایی که ضمیمه هر وسیله ای است.
وقتی انسان به آن دفترچه راهنما می رسد، هر آنچه که در آن دفترچۀ راهنما می بینید عاقلانه و عاشقانه عمل می کند. چون می داند تنها راه نجات است. بنابراین اگر نگاه افراد نسبت به امام به عنوان تنها راه نجات و سعادت باشد این نجات است و الاّ هلاکت است.
نکته ای دیگر که مربوط به این شرط می شود این است که:
2 همسفر به دیدار امام رضا علیه السلام آمده و از ایشان سؤال می کنند که نمازمان را شکسته بخوانیم یا کامل؟ امام به یکی از آنها می فرماید: تو نمازت را شکسته بخوان و به دیگری می گوید: تو نباید نمازت را شکسته بخوانی.
چه فرقی می کند؟ مگر هر دو مسافر نیستند؟
امام می فرماید: تو که نمازت را باید شکسته بخوانی بخاطر این است که برای دیدار امامت این راه را طی کرده ای و سفر تو سفر معنوی با انگیزۀ الهی بوده. اما شما نه. چون برای دیدار مأمون آمدی و برای دیدن طاغوت آمدی، نه دیدن ولی خدا.
امام فرمود: حرکت شما متفاوت است اگر حرکت شما برای ولی خدا باشد ارزشمند است و اگر برای ولی خدا نباشد هیچ ارزشی ندارد.
بنابراین یکی از نکات قابل توجه این است که ما نیز باید انگیزه خودمان را نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء درست کنیم، به طوری که حرکت ما، تلاش ما و کار ما برای ولی خدا باشد.
لذا امام صادق علیه السلام می فرماید: بعضی ها منتظر ما هستند، حرف های ما را هم می زنند، حتی عمل هم می کنند. اما اینها هدفشان این است که برخلاف دین عمل کنند. اینها ما را برای خودشان می خواهند. مثل طلحه و زبیر که مدام به حضرت علی علیه السلام می گفتند بیا. اما وقتی حضرت آمدند و به اینها حکومت ندادند، همین ها اولین جنگ را بر علیه امام راه انداختند. اما عده ای هستند که فقط برای خدا حرکت می کنند. اولئک منّا و نحن منها.
بعد دیگر در زندگی امام رضا علیه السلام این است که ایشان دائماً نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء معرفت زایی می کنند.
در روایت داریم که ایشان به صراحت می فرمایند:
الخلف الصالح من ولد ابی محمد بن حسن بن علی و هو صاحب الزمان و هو المهدی
و نیز روایاتی که به ویژگی های حضرت اشاره می کند.
ریان صلت می گوید: خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم، عرض کردم انت صاحب هذا الامر؟
آیا شما صاحب الامر هستید؟ فرمودند:
انا صاحب هذا الامر و لکنی لست بالذی املؤها عدلا کما ملئت جورا و کیف اکون ذلک ...
هر امامی صاحب الامر آن زمان است. اما آن صاحب الزمانی که زمین را پر از عدل و داد می کند من نیستم. نمی بینی ضعف بدنی من را. اما حضرت مهدی ارواحنا له الفداء که می آید از نظر جثه قوی است، در سن پیران است و همه ویژگی جوانان را دارد و شخصیتی است که چنان قدرتی دارد که اگر بخواهد درختان را از جا می کند و صدای او در بین کوه ها تأثیر گذار است.
بعد فرمودند: یکون معه عصا موسی و خاتم السلیمان علیها السلام
با او عصای حضرت موسی و انگشتر سلیمان است.
او چهارمین از نسل من است و عالم را پر از عدل و داد می کند.
در زندگی حضرت هم به دو نمونه اشاره می کنیم.
امام درباره ولادت حضرت اشاره می کنند که شبیه حضرت موسی و حضرت ابراهیم مخفی بوده.
باز امام در تأکیدات خود می فرمایند:
امام پدری است مهربان، رفیقی است صمیمی، مثل مادری مهربان نسبت به فرزند خردسال خودش است. برخلاف آنچه که برخی می گویند، دشمنانی که فیلم های مختلف می سازند تا مهدی آخرالزمان را بد معرفی می کنند و چهره اسلام و چهره موعود الهی را بد معرفی کنند. خودشان را نجات بخش تاریخ معرفی می کنند. پایان تاریخ را مطرح می کنند. در صورتی که آنچه که ما از زندگی امام می بینیم، آنچه که از زندگی اولیاء خدا و اجداد مطهر امام عصر ارواحنا له الفداء می بینیم، جزء محبت و مهربانی چیزی نیست. امام با عموم مستضعفان عالم مهربان است «رحیماً بالمساکین»
البته باز امام می فرمایند این به این معنا نیست که امام جنگ ندارد آن ها جنگ را بر حضرت تحمیل می کنند، جنگ و مبارزه دارد. عرق ریختن دارد.
اما از نظر جلوه های زندگی حضرت به 2 نمونه می پردازیم:
یکی از یاران امام به نام عبدالله بن ابان خدمت امام رضا علیه السلام می رسد می گوید ما را دعا کنید.
امام می فرماید: او لست افعل؟ مگر ما دائماً شما را دعا نمی کنیم؟
بعد امام می فرماید: وقتی نامۀ اعمال شما به ما می رسد کارهای خوبتان را می بینیم، برایتان دعا می کنیم و کارهای بدتان را می بینیم، برایتان استغفار می کنیم.
عبدالله بن ابان تعجب می کند. امام می فرمایند: مگر قرآن نمی خوانی؟ مگر در قرآن ندیدی که آمده است:
قل اعملوا فیسری الله عملکم و رسوله و المؤمنون
عمل شما را خدا می بیند، پیغمبر می بیند و مؤمنین می بینند.
و در رأس مؤمنین حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام است. یعنی اعمال شما به ما عرضه می شود.
همین داستان در مورد سید بن طاووس روایت شده:
سید بن طاووس می گوید من وارد سرداب مقدس شدم دیدم امام زمان ارواحنا له الفداء با چه حالی دارند دعا می کنند بعد دیدم آقا در حال دعا کردن برای گنهکاران است.
خدایا اینها را مورد عفو و بخشش قرار بده.
و نیز روایتی از رسول خدا نقل شده است که ایشان نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء فرمودند:
هو الطرید الشدید الموتور بابیه وجده صاحب الغیبه
امام زمان تنها، مظلوم و غریب است و دارای دوران غیبت است.
آسیب های آخرالزمان در کلام امام رضا علیه السلام
مورد اول: فردی به نام یعقوب بن شعیب روایتی را از امام صادق علیه السلام برای امام رضا علیه السلام نقل می کند که ایشان فرمودند: اگر کسی گفت که فرزند من از دنیا رفته، او را کفن و دفن کرده اند و دستهایشان هم خاکی از قبر فرزند من بود شما باور نکنید، دروغ است.
امام رضا علیه السلام روایت را اینگونه تصحیح می کند:
ان جائکم عن صاحب هذا الامر
اگر کسی آمد خبر داد از حضرت مهدی ارواحنا له الفداء که حضرت مهدی ارواحنا له الفداء کفن و دفن شده اند و حتی دستهایشان را هم خاکی کرده اند و گفتند از دنیا رفته و ما از سرخاکش بر می گردیم. مطمئن باشید که دروغ می گویند. حضرت مهدی ارواحنا له الفداء زنده غایب است و ظهور خواهد کرد.
مورد دوم: وقتی دعبل برای ظهور امام زمان ارواحنا له الفداء شعری خواند، حضرت از او می پرسند: آیا او را می شناسی؟
بعد می فرماید: می دانی کی قیام می کند؟
امام رضا علیه السلام می فرمایند:
اما متی فاخباره عن الوقت
اما اینکه چه زمانی ظهور می کند؟
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم سؤال کردند:
حتی یخرج قائم؟
کی قیام کننده شما ظهور می کند؟
پیامبر فرمودند: مثله مثل الساعه
ظهور مثل قیامت است و زمانش را کسی نمی داند.
در اینجا 2 نکته گفته می شود:
نکته اول: امام رضا علیه السلام می فرمایند: هیچ کس از زمان ظهور آگاه نیست.
نکته دوم: زمان قیامت را کسی نمی داند.
لذا نباید برای ظهور زمان معلوم کرد و آنهایی هم که برای ظهور زمان معلوم می کنند دروغ می گویند.
«و لقد کتبا فی الزبور من بعد الذکر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون»
وعدۀ روشن خدا که در همۀ ادیان الهی و ابراهیمی آمده و قرآن هم به آن تأکید کرده است. به واسطۀ رهبری امام معصومی که با همۀ وجود انسان ها را دوست دارد و دغدغۀ بشریت را دارد، آیندۀ زمین از آن صالحان خواهد بود، ظلم و ستم از بین خواهد رفت و صلح، صفا، محبت، عدالت و امنیت حاکم خواهد شد.
«وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الأرض»
خدا به اهل ایمان و عمل صالح وعده داده است که ما اینها را وارث زمین می کنیم.
اکنون اندیشمندان عالم به صراحت می گویند که جهان هر روز در تلاطم است و بالأخره مظلومان عالم بر علیه ظالمان خواهند شورید و آیندۀ جهان جز با روی کار آمدن شایستگان نخواهد بود.
اولیاء خدا هم از وعده الهی سخن گفته اند. به طوری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، بارها و بارها فرمود:
«المهدی من ولدی»
مهدی از فرزندان من است.
«المهدی من ولد الفاطمه»
مهدی از فرزندان فاطمه سلام الله علیها است.
هر کدام از ائمه علیهم السلام نیز این وعده را مطرح کرده اند، به طوری که مردم با این وعده مأنوس بودند. لذا «دعبل» شاعر وقتی نزد امام رضا علیه السلام آمده، شروع به شعر خواندن کرده و این طور می گوید:
خروج امام لا محالة خارجٌ یقوم علی اسم الله و البرکات
وعدۀ الهی حتماً اتفاق خواهد افتاد. کسی خواهد آمد که بر اسم خدا و برکات خدا اقامه خواهد کرد.
یُمیّد فینا کلّ حق و باطل و یُجزی علی النعماءِ و النقماتی
وقتی به این قسمت شعر می رسد که ولی خدایی خواهد آمد که بین حق و باطل جدا می کند و نعمات را جاری می کند و یا نه براساس نعمات و نقمات اعمال می کند. روایت است که: بکّت رضا بکاءً شدیدا
حضرت امام رضا علیه السلام بلند بلند گریه کردند.
ثم رفع رأسه الیّ
بعد سر مبارک را بلند کرد و به من فرمود:
یا خزاعی نطق روح القدس علی لسانک بهذین بیتین
در میان این شعر بلندی که سرودی روح القدس بر زبان تو آمد و این دو بیتی را گفتی
فهل تدری من هذا الامام و متی یقوم
آیا می دانید امام کیست و کی قیام می کند؟
. . . . .
بنابراین اهل بیت علیهم السلام دائماً زمینه سازی می کردند. در عین حال فضای جامعه هم همیشه منتظر بود و صفات، ویژگی های حضرت مهدی ارواحنا له الفداء و زمان ظهور را از امام می پرسیدند و گاهی اوقات امام از آنها سؤال می کرد.
یا خزاعی هل تدری من هذا الامام و متی یقوم؟
فقلت لا یا مولای.
عرض کردم نه آقاجان من نمی دانم. جز اینکه من شنیدم که امامی از شما بر می خیزد و زمین را از بدی ها پاک می کند و عالم را پر از عدل و داد می کند، چنانچه پر از ظلم و جور شده. امام فرمود:
یا دعبل الامام بعدی محمد و بعد محمد، ابنه علی و بعد علی، ابنه الحسن و بعد الحسن، ابنه الحجه القائم المنتظر فی غیبته المطاع فی ظهوره، لو لم یبق من الدنیا إلاّ یوم واحد لطوّل الله ذلک الیوم حتى یخرج فیملأها عدلاً کما ملئت جورالله
امام بعد از من امام جواد علیه السلام است و بعد از امام جواد علیه السلام فرزند او علی است و بعد از امام هادی علیه السلام، امام حسن عسکری علیه السلام و بعد از امام حسن عسکری علیه السلام، فرزند او حجت است و کسی است که قیام کننده است و در غیبت او منتظر اویند و در ظهور او همه همراه و مطیع او هستند. و اگر از دنیا یک روز نماند خداوند این روز را آنقدر طولانی می کند تا او ظهور کند و عالم را پر از عدل و داد کند، همچنانکه پر از جور شده باشد. یعنی این وعده حتماً تحقق پیدا خواهد کرد.
موضوع مهدویت و معرفت امام زمان ارواحنا له الفداء از نگاه امام رضا علیه السلام
اولین مطلب، تأکید امام رضا علیه السلام به معرفت امام است.
فرمود: دعبل هل تدری من هذا الامام و متی یقوم؟
بنابراین نکته ای که امام به ما می آموزد این است: مردم آیا می دانید امامتان چه کسی است؟
فرزند من محمد، فرزند او علی، فرزند او حسن، فرزند او حجت.
در اینجا شناخت امام، شناخت شناسنامه ای است. لذا شناخت امام نکتۀ مهمی است.
بحث دیگر بحث معرفتی است. می فرماید: همان است که عالم را پر از عدل و داد می کند، که این شناخت معرفتی از شناخت شناسنامه ای مهم تر است.
بنابراین شناخت معرفتی، شناختی است که جایگاه امام را در هستی بفهمد.
دومین مطلب، در ارتباط با مراجعاتی است که افراد داشتند یا سخنانی که امام رضا علیه السلام درباره امام فرمودند.
خطبه ای از امام رضا علیه السلام نقل شده است که بحث آن ولایت و امامت امام است که این خطبه نسبت به سخنان سایر اهل بیت علیهم السلام بی نظیر است و شاید ما خطبه ای به تفضیل سخن امام رضا علیه السلام درباره جایگاه امامت از هیچ شخصیتی نداشته باشیم. امام رضا علیه السلام مقام امامت و جایگاه امامت را اینگونه معرفی کرده اند:
اَلإمامُ واحِدُ دَهرِهِ لا یُدانِیهِ اَحَدْ وَ هُوَ بِحِیثتُ النَّجمْ مِنْ یَدِ المُتَناوِلینْ، إینَ العُقُولُ مِنْ هذا؟ إینَ الاِختیارُ مِنْ هذا؟
امام آن انسان کاملی است که در عصر خود، در روی زمین دوّمی ندارد. او مظهر لیسَ کَمِثلِهِ شِیء است. مگر مظهر لیسَ کَمِثلِهِ شِیء همتا دارد؟ وقتی همتا نداشت، در دسترس فکر دیگری نیست که دیگری او را بشناسد!
یا وقتی به هنگام ورودشان به نیشابور به مردم می فرمایند:
کلمه لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی.
کلمه لا اله الا الله دژ و قلعه محکم من است. نجات بخش آدمهاست.
اما بعد از چند لحظه سر را از محمل بیرون آوردند و فرمودند: بشروطها و انا من شروطها. من از شرط این دژ هستم. یعنی اگر می خواهید وارد دژ محکم شوید، راهکار ورود به این توحید الهی و دفترچۀ راهنمای آن «ولی خدا» است.
همانی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: مثل اهل بیت کمثل سفینه النوح
اهل بیت من مثل کشتی حضرت نوح هستند. اگر با اینها بودی نجات پیدا می کنی و اگر نبودی (پسر نوح هم باشی) غرق می شوی.
لذا ما به امام زمان ارواحنا له الفداء اینگونه سلام عرض می کنیم:
السلام علی سبیل الله الذی من سلک غیره هلک
سلام بر آن تنها راهی که جزء این راه هلاکت است.
اگر انسان بخواهد 80-70 سال خوب زندگی کند، باید بداند چه قابلیت هایی دارد و چگونه قابلیت های او فعال می شود. چه کند که از دست نرود. چطور با دیگران برخورد کند. یعنی نیاز به دفترچۀ راهنما دارد. مثل دفترچه راهنمایی که ضمیمه هر وسیله ای است.
وقتی انسان به آن دفترچه راهنما می رسد، هر آنچه که در آن دفترچۀ راهنما می بینید عاقلانه و عاشقانه عمل می کند. چون می داند تنها راه نجات است. بنابراین اگر نگاه افراد نسبت به امام به عنوان تنها راه نجات و سعادت باشد این نجات است و الاّ هلاکت است.
نکته ای دیگر که مربوط به این شرط می شود این است که:
2 همسفر به دیدار امام رضا علیه السلام آمده و از ایشان سؤال می کنند که نمازمان را شکسته بخوانیم یا کامل؟ امام به یکی از آنها می فرماید: تو نمازت را شکسته بخوان و به دیگری می گوید: تو نباید نمازت را شکسته بخوانی.
چه فرقی می کند؟ مگر هر دو مسافر نیستند؟
امام می فرماید: تو که نمازت را باید شکسته بخوانی بخاطر این است که برای دیدار امامت این راه را طی کرده ای و سفر تو سفر معنوی با انگیزۀ الهی بوده. اما شما نه. چون برای دیدار مأمون آمدی و برای دیدن طاغوت آمدی، نه دیدن ولی خدا.
امام فرمود: حرکت شما متفاوت است اگر حرکت شما برای ولی خدا باشد ارزشمند است و اگر برای ولی خدا نباشد هیچ ارزشی ندارد.
بنابراین یکی از نکات قابل توجه این است که ما نیز باید انگیزه خودمان را نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء درست کنیم، به طوری که حرکت ما، تلاش ما و کار ما برای ولی خدا باشد.
لذا امام صادق علیه السلام می فرماید: بعضی ها منتظر ما هستند، حرف های ما را هم می زنند، حتی عمل هم می کنند. اما اینها هدفشان این است که برخلاف دین عمل کنند. اینها ما را برای خودشان می خواهند. مثل طلحه و زبیر که مدام به حضرت علی علیه السلام می گفتند بیا. اما وقتی حضرت آمدند و به اینها حکومت ندادند، همین ها اولین جنگ را بر علیه امام راه انداختند. اما عده ای هستند که فقط برای خدا حرکت می کنند. اولئک منّا و نحن منها.
بعد دیگر در زندگی امام رضا علیه السلام این است که ایشان دائماً نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء معرفت زایی می کنند.
در روایت داریم که ایشان به صراحت می فرمایند:
الخلف الصالح من ولد ابی محمد بن حسن بن علی و هو صاحب الزمان و هو المهدی
و نیز روایاتی که به ویژگی های حضرت اشاره می کند.
ریان صلت می گوید: خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم، عرض کردم انت صاحب هذا الامر؟
آیا شما صاحب الامر هستید؟ فرمودند:
انا صاحب هذا الامر و لکنی لست بالذی املؤها عدلا کما ملئت جورا و کیف اکون ذلک ...
هر امامی صاحب الامر آن زمان است. اما آن صاحب الزمانی که زمین را پر از عدل و داد می کند من نیستم. نمی بینی ضعف بدنی من را. اما حضرت مهدی ارواحنا له الفداء که می آید از نظر جثه قوی است، در سن پیران است و همه ویژگی جوانان را دارد و شخصیتی است که چنان قدرتی دارد که اگر بخواهد درختان را از جا می کند و صدای او در بین کوه ها تأثیر گذار است.
بعد فرمودند: یکون معه عصا موسی و خاتم السلیمان علیها السلام
با او عصای حضرت موسی و انگشتر سلیمان است.
او چهارمین از نسل من است و عالم را پر از عدل و داد می کند.
در زندگی حضرت هم به دو نمونه اشاره می کنیم.
امام درباره ولادت حضرت اشاره می کنند که شبیه حضرت موسی و حضرت ابراهیم مخفی بوده.
باز امام در تأکیدات خود می فرمایند:
امام پدری است مهربان، رفیقی است صمیمی، مثل مادری مهربان نسبت به فرزند خردسال خودش است. برخلاف آنچه که برخی می گویند، دشمنانی که فیلم های مختلف می سازند تا مهدی آخرالزمان را بد معرفی می کنند و چهره اسلام و چهره موعود الهی را بد معرفی کنند. خودشان را نجات بخش تاریخ معرفی می کنند. پایان تاریخ را مطرح می کنند. در صورتی که آنچه که ما از زندگی امام می بینیم، آنچه که از زندگی اولیاء خدا و اجداد مطهر امام عصر ارواحنا له الفداء می بینیم، جزء محبت و مهربانی چیزی نیست. امام با عموم مستضعفان عالم مهربان است «رحیماً بالمساکین»
البته باز امام می فرمایند این به این معنا نیست که امام جنگ ندارد آن ها جنگ را بر حضرت تحمیل می کنند، جنگ و مبارزه دارد. عرق ریختن دارد.
اما از نظر جلوه های زندگی حضرت به 2 نمونه می پردازیم:
یکی از یاران امام به نام عبدالله بن ابان خدمت امام رضا علیه السلام می رسد می گوید ما را دعا کنید.
امام می فرماید: او لست افعل؟ مگر ما دائماً شما را دعا نمی کنیم؟
بعد امام می فرماید: وقتی نامۀ اعمال شما به ما می رسد کارهای خوبتان را می بینیم، برایتان دعا می کنیم و کارهای بدتان را می بینیم، برایتان استغفار می کنیم.
عبدالله بن ابان تعجب می کند. امام می فرمایند: مگر قرآن نمی خوانی؟ مگر در قرآن ندیدی که آمده است:
قل اعملوا فیسری الله عملکم و رسوله و المؤمنون
عمل شما را خدا می بیند، پیغمبر می بیند و مؤمنین می بینند.
و در رأس مؤمنین حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام است. یعنی اعمال شما به ما عرضه می شود.
همین داستان در مورد سید بن طاووس روایت شده:
سید بن طاووس می گوید من وارد سرداب مقدس شدم دیدم امام زمان ارواحنا له الفداء با چه حالی دارند دعا می کنند بعد دیدم آقا در حال دعا کردن برای گنهکاران است.
خدایا اینها را مورد عفو و بخشش قرار بده.
و نیز روایتی از رسول خدا نقل شده است که ایشان نسبت به امام زمان ارواحنا له الفداء فرمودند:
هو الطرید الشدید الموتور بابیه وجده صاحب الغیبه
امام زمان تنها، مظلوم و غریب است و دارای دوران غیبت است.
آسیب های آخرالزمان در کلام امام رضا علیه السلام
مورد اول: فردی به نام یعقوب بن شعیب روایتی را از امام صادق علیه السلام برای امام رضا علیه السلام نقل می کند که ایشان فرمودند: اگر کسی گفت که فرزند من از دنیا رفته، او را کفن و دفن کرده اند و دستهایشان هم خاکی از قبر فرزند من بود شما باور نکنید، دروغ است.
امام رضا علیه السلام روایت را اینگونه تصحیح می کند:
ان جائکم عن صاحب هذا الامر
اگر کسی آمد خبر داد از حضرت مهدی ارواحنا له الفداء که حضرت مهدی ارواحنا له الفداء کفن و دفن شده اند و حتی دستهایشان را هم خاکی کرده اند و گفتند از دنیا رفته و ما از سرخاکش بر می گردیم. مطمئن باشید که دروغ می گویند. حضرت مهدی ارواحنا له الفداء زنده غایب است و ظهور خواهد کرد.
مورد دوم: وقتی دعبل برای ظهور امام زمان ارواحنا له الفداء شعری خواند، حضرت از او می پرسند: آیا او را می شناسی؟
بعد می فرماید: می دانی کی قیام می کند؟
امام رضا علیه السلام می فرمایند:
اما متی فاخباره عن الوقت
اما اینکه چه زمانی ظهور می کند؟
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم سؤال کردند:
حتی یخرج قائم؟
کی قیام کننده شما ظهور می کند؟
پیامبر فرمودند: مثله مثل الساعه
ظهور مثل قیامت است و زمانش را کسی نمی داند.
در اینجا 2 نکته گفته می شود:
نکته اول: امام رضا علیه السلام می فرمایند: هیچ کس از زمان ظهور آگاه نیست.
نکته دوم: زمان قیامت را کسی نمی داند.
لذا نباید برای ظهور زمان معلوم کرد و آنهایی هم که برای ظهور زمان معلوم می کنند دروغ می گویند.
سخنرانی دکتر جعفری
توصیه ها و تأکیدات امام رضا علیه السلام در زمینه مهدویت
در خواست عضویت جهت دریافت ایمیل
|
نظر سنجی
|
سایت های وابسته
|