آخر الزمان

شكى نيست كه هر آغازى را انجام و هر شروعى را پايانى است، جز ذات بى پايان خداوندى كه هم آغاز است و هم انجام. زمان نيز مانند تمام مخلوقات الهى چنين خواهد بود. روزگارى بر دنيا سپرى شده كه ديباچه‏ى زندگى دنيايى به شمار مى ‏آيد و زمانى نيز خواهد گذشت كه پايان اين كتاب خواهد بود. برگه ‏هاى پايان كتاب زندگى انسان در زمين «آخرالزمان‏» خوانده مى ‏شود. اين اصطلاح كه در اغلب اديان بزرگ به چشم مى‏ خورد، در اديان ابراهيمى و به ‏ويژه در دين اسلام، بسيار مورد توجه قرار گرفته است. اين اصطلاح، معمولاً به روزگار پايانى دنيا و رويدادهايى كه ممكن است در اين بخش از زندگى دنيايى به وقوع بپيوندد، گفته مى شود و در روايات فراوان مورد اشاره قرار گرفته است. از جمله اتفاقات بسيار مهم اين دوران مى ‏توان به قيام جهانى حضرت مهدى ( عليه السلام) اشاره كرد.
آخِرُالزَّمان، اصطلاحي که در فرهنگ اديان بزرگ دنيا ديده مي شود و در اديان ابراهيمي اهميت و برجستگي ويژه اي دارد. باورهاي مربوط به آخرالزمان، بخشي از مجموعه عقيده هايي است که به پايان اين جهان و پيدايش جهان ديگر مربوط مي شود و اديان بزرگ درباره آن پيشگويي هايي کرده اند.

آخرالزمان در آيين اسلام
در قرآن مجيد گفتار صريحي درباره آخرالزمان نيست و اين اصطلاحي است که در احاديث و مؤلفه هاي مسلمانان به چشم مي خورد
اين اصطلاح، در کتاب هاي حديث و تفسير در دو معني به کار رفته است: نخست، همه آن قسمت از زمان که بنا بر عقيده مسلمانان، دوران نبوت پيامبراسلام است و از آغاز نبوت پيامبر تا وقوع قيامت را شامل مي شود. دوم، فقط آخرين بخش از دوران ياد شده که در آن مهدي موعود ظهور مي کند و تحولات عظيمي در عالم واقع مي شود. انصاف حضرت محمد (ص) به پيامبر آخرالزمان در ميان مسلمانان، با اين دو مطلب ارتباط دارد: نخست اينکه پيامبر اسلام، خاتم پيامبران است و شريعت وي به دليل کامل بودن، تا پايان اين عالم اعتبار دارد و او پيامبر آخرين قسمت از زمان است که به قيامت مي پيوندد؛ ديگر اينکه در نخستين سده هاي اسلام، حداقل تصور عده اي از مسلمان چنين بود که قيام قيامت نزديک است و ظهور پيامبر اسلام در عصري واقع شده که به قيامت متصل است.
در فرهنگ عامه مسلمانان خاصه شيعه، اصطلاح آخرالزمان حکايت از عصري مي کند که مهدي موعود در آن ظهور مي کند و تحولات ويژه اي در جهان رخ مي دهد. در روايت هاي مسلمانان، براي اين عصر مشخصه هاي ويژه اي (به نام نشانه هاي آخرالزمان) نقل شده است.
امام صادق (ع) می فرمایند:
وقتی عذاب و سختی بر بنی ‌اسرائیل طولانی شد، چهل روز به درگاه خدا گریه و ناله کردند. خداوند متعال به موسی (ع) و هارون (ع) وحی فرمود که آنها را از دست فرعون نجات دهند و این در حالی بود که از چهارصد سال غیبت موسی (ع)، صد و هفتاد سال باقی مانده بود و خداوند به واسطه دعای بنی ‌اسرائیل، از آن صد و هفتاد سال صرف نظر کرد. اگر شما شیعیان نیز چنین تضرع و زاری کنید و فرج ما را بخواهید، خداوند فرج ما را می ‌رساند. ولی اگر دست روی دست بگذارید (و بی‌ تفاوت بمانید) ، وقتی کار به نهایت رسد فرج فرا می رسد.