شاهد وجود حضرت
ابراهیم نیشابوری می گوید: شخصی به نام « عمر بن عوف» حاکم ظالم و ستمگر نیشابور تصمیم گرفت مرا «که از شیعیان بودم به جرم دوستی با خاندان پیامبر و شیعه و پیرو بودن» اعدام کند. خیلی ناراحت و هراسان شدم، با خویشانم وداع کردم و خودم را به شهر سامراء حضور امام حسن عسکری علیه السلام رساندم و قصدم پنهان شدن بود، وقتی به نزد آن حضرت، شرفیاب شدم، دیدم پسری که چهره اش مانند ماه شب چهارده می درخشید در آنجا نشسته بود، از نور جمالش آن چنان حیران و شیفته شدم که نزدیک بود جریان خودم را فراموش کنم.
آن کودک نورانی به من فرمودند: ای ابراهیم، فرار نکن، خداوند شرّ آن حاکم را از سر تو دور و دفع می کند.
حیرت من زیادتر شد، به امام حسن عسکری علیه السلام عرض کردم « این آقازاده کیست که از باطن من خبر داد؟»
حضرت فرمودند: «هو اِبنی و خلیفَتی مِن بَعدی؛ این کودک پسرم و جانشین من، بعد از من می باشد.»
همان گونه که آن حضرت خبر دادند، خداوند مرا از شرّ آن «حاکم ستمگر» عمر بن عوف حفظ کرد، چون معتمد عباسی یکی از برادرانش را فرستاد تا آن حاکم ستمگر را بکشد.