وضعیت مؤمنین در آخر الزمان

از پیامبر اکرم صلی الله و علیه و اله در این باره سخنانی نقل کرده اند که ما در اینجا به ذکر بعضی از آنها می پردازیم:
1. در آخر الزمان، مؤمن در میانشان ضعیف و ناتوان می باشد. [1]
2. در آن زمان، اشخاص پست مقامشان بالا می رود و اشخاص شریف و نجیب مرتبه هایشان پست می گردد.[2]
3. در آن زمان دل مردم مؤمن در درون او آب می شود، همانگونه که نمک در آب حل می گردد از جهت آنچه که منکرات و زشتی ها می بیند و نمی تواند آنها را تغییر دهد. [3]
4. مؤمن در هر گروه و قیبله ای که باشد پست تر و خوارتر از هر پست و حقیری می شود.[4]
5. مؤمن در آن زمان از یک کنیزه هم خوارتر می گردد.[5]
6. در پیش روی قیامت صغری، - ظهور امام زمان (علیه السلام) - فتنه هایی همانند پاره های شب، تیره کننده می باشند که مرد در آن صبح می کند در حالیکه مؤمن است و شب می کند، در حالی که کافر شده است؛ و شب می کند در حالی که مؤمن است و صبح می کند در حالی که کافر می باشد؛ و گروه هایی دین خود را به چیزی از متاع دنیا می فروشند.[6]
7. در آخر الزمان مردم در کارهای غیر خدایی با هم همدست می شوند، و اگر شخص صالحی را ببینند به او تهمت می زنند.[7]
8. از علامات ساعت ظهور آن است که فرد مؤمن در قبیله و فامیل خود از یک گوسفند کوچک هم ذلیل تر می باشد.[8]
9. ساعت ظهور فرا نمی رسد تا اینکه خداوند متعال خوبان اهل زمین را می گیرد. پس - از آن - احمقانی باقی می مانند که نه معروفی را می شناسند و نه منکری را.[9]
10. وقتی آخرالزمان برسد، مرگ، نیکان امت مرا گلچین می نماید، آنچنان که شما خرماهای خوب را از طبق آن انتخاب می کنید.[10]
11. امیر المومنین (علیه السلام) شیعیان و دوستان خود را یاد و ایشان را مدح کرده و فرمودند: به درستی که آنان در نزد مردم کافرانند، و در نزد خداوند در زمره نیکانند، در نزد مردم دروغگویانند و در نزد خداوند از جمله راستگویان می باشند، در نزد مردم چون پلیدی ها و در نزد خداوند از پاکیزه هایند، در نزد مردم از لعنت شدگانند و در نزد خداوند از نیکی کنندگان می باشند، در نزد مردم ستمکارانند و در نزد خداوند از جمله دادخواهان به شمار می آیند؛ آنان به سبب ایمانی که دارند رستگار شدند.[11]
12. در روایات است که ساعت - ظهور امام قائم (عج) بر پا نخواهد شد تا اینکه مردم، کسی که اطاعت خداوند را می کند دشمن و کسی که معصیت خداوند را می کند، دوست بدارند.[12]
13. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: که در آن زمان مؤمن قدرت بر نهی و انکار از زشتی ها را ندارد مگر با دل خود، و هر گونه خواری از مردم آن زمان به مؤمن می رسد.[13]
14. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: همانا مؤمنین مبتلا خواهند گشت و خداوند آنان را تمیز خواهد داد- که خوب و بد معلوم شود- و خداوند آنان را از بلاء و تلخی دنیا ایمن نمی کند بلکه آنان را از کوری و بدبختی آخرت ایمن خواهد داشت.[14]