در قرآن كريم آيات متعددى است كه امامان اهل بيت آن ها را به مسأله رجعت تفسير كرده اند. روشن است كه ائمه معصومين علیه السلام مترجمان و مفسران حقيقى وحى الهى هستند و قرآن در خانه آنان فرود آمده و صاحبان خانه، ازآن چه در خانه است، از همگان آگاه تر و داناترند. برخى از دانشمندان معاصر، 6 7 آيه از آيات قرآن را تأويل به رجعت كرده اند. در قرآن كريم آمده است:و يوم نَحشُرُ من كل أمته فوجا. [1]

و آن روزكه از هر امتى، گروهى از كسانى را كه آيات ما را دروغ انگاشتند، محشور گردانيم. از امام صادق علیه السلام روايات متعددى در تأويل اين آيه شريفه در مورد رجعت رسيده است. از جمله اين روايت است كه: مردى به امام صادق علیه السلام گفت: اهل سنت مى پندارند كه اين آيه شريفه درباره روز قيامت است. حضرت فرمود: آيا خداوند در روز رستاخيز از هر امتى گروهى را محشور مى سازد و بقيه آنان را وا مى گذارد؟ هرگز اين آيه در مورد رجعت است كه برخى را زنده مى سازد. اين آيه شريفه در مورد قيامت است كه مى فرمايد: و حَشَرناهُم فلم نغادر منهم احدا. [2]

و همه آنان را گرد خواهيم آورد و هيچ يك را فرو گذار نخواهيم كرد. و نيز درباره آيه شريفه و يوم نحشر من کل امة فوجا ، فرمود: همه انسان هاى با ايمانى كه به ناحق كشته شده باشند، رجعت مى كنند و پس از آن از دنيا مى روند. رجعت براى مؤمنان خالص و نيز كافران محض است. [3]
درباره آيه شريفه: ربنا امتنا اثنين واحييتنا اثنتين. [4]

پروردگارا ما را دو بار ميراندى ودو بار زنده ساختى، امام باقر علیه السلام فرمود: اين آيه مخصوص گروه هايى است كه پس از مرگ بار ديگر به همين دنيا رجعت مى كنند. [5] و امام رضا علیه السلام فرمود:ا اين آيه شريفه در مورد رجعت است [6] درباره آيه شريفه انا لننصر رسلنا والذين آمنوا في الحيوة الدنيا و يوم يقوم الاشهاد. [7]

ما پيام آوران خويش و ايمان آورندگان را در زندگى دنيا و در روز قيامت كه شاهدان براى شهادت به پاى مى خيزند، يارى مى كنيم؟ امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا سوگند كه اين يارى رسانى، در رجعت خواهد بود، آيا نمى دانى كه بيشتر پيامبران خدا در دنيا به پيروزى ظاهرى نرسيده و به شهادت نائل آمدند، همين گونه امامان راستين با اين بيان، اين وعده پيروزى در هنگام رجعت خواهد بود. [8] پس در پرتو آيات وحى ثابت گرديد كه رجعت، يك واقعيت ترديدناپذير است.

رواياتى كه بيانگر زنده شدن مردگان، پيش از فرا رسيدن رستاخيز باشد، بسيار است و بر سه بخش قابل تقسيم مى باشند:

1. انبوه رواياتى كه از زنده شدن مردگان به دست پيامبران گذشته سخن مى گويد و اين دسته بسيار است

2 . رواياتى كه تصريح مى كند كه به دعاى خالصانه پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم و به دست او مردگانى زنده شدند.

3. رواياتى كه نشانگر آن است كه بر اثر دعاى برخى از امامان معصوم علیه السلام برخى مردگان زنده شدند. اين سه دسته روايات، هركدام دليل بر امكان رجعت و زنده شدن برخى از مردگان، پيش از روز رستاخيز است و اما رواياتى كه از رجعت سخن مى گويد، بسيار است و بر دو بخش قابل تقسيم
1. رواياتى كه به صراحت از رجعت سخن مى گويد.

2. زيارت هايى كه به وسيله آنان، امامان راستين را زيارت مى كنيم، و نيز دعاهايى كه در مناسبت هاى گوناگون خوانده مى شود كه از هر دو دسته مى توان بر مسأله رجعت استدلال كرد.

روايات كه دلالتشان روشن است اما زيارت ها و دعاها نيز بدان دليل كه از ائمه معصومين علیه السلام رسيده است، مانند روايات، داراى پيام است. [9] مأمون خليفه عباسى از حضرت رضا علیه السلام پرسيد: در مورد رجعت چه مى فرماييد امام فرمود: رجعت درست است و در ميان امت هاى پيشين بوده است و قرآن از آن سخن گفته و پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در اين امت، درست همه آن چه در امت هاى پيشين رخ داده است، بى كم و كاست، همان گونه رخ خواهد داد. [10]

امام صادق علیه السلام نيز فرمود: ايام الله سه روز است: روز قيام قائم، روز رجعت و روز رستاخيز. [11]

هر پژوهشگر با انصافى كه روايات اهل بيت را درباره رجعت مورد پژوهش قرار دهد، بدون ترديد به متواتر بودن اين احاديث معتقد مى شود.علامه مجلسى در اين رابطه مى فرمايد: اگر احاديث رجعت متواتر نباشد، ديگر در هيچ مورد نمى توان ادعاى تواتركرد. [12] شيخ حر عاملى دركتاب ايقاظ، 520 حديث پيرامون رجعت نقل كرده است [13] واز محدث جزايرى در شرح تهذيب نقل شده كه 620 حديث در پيرامون رجعت ديده است.