به معناى جمع كردن دل ها و متحد ساختن قلب هاست.
بيشتر مردم يكى از دو حال را دارند، يا صلاح واقعى خود را تشخيص نمى دهند، لذا به امورى كه به ضرر آن ها است تن مى دهند و يا اینكه مصلحت را تشخيص مى دهند، ولى به خاطر منافع دنيوى به آن رضايت ندارند.
يگانه كسى كه بين اين دو حالت را جمع می كند و اتحاد مى بخشد، امام عصر ارواحنا له الفداء است لذا در دعاى ندبه مى خوانيم: أين مؤلف شمل الصلاح و الرضا .كجاست آن كه ميان پراكندگى، صلاح و رضا را جمع كند.
و در دعاى امير المومنين علیه السلام درباره آن حضرت آمده: و پراكندگى امت را با او جمع فرما .
در حديثى آمده: به وسيله او ميان دل هاى مختلف و پراكنده، الفت و اتحاد داده مى شود. [1]
و از امام صادق علیه السلام روايت شده كه: خداوند به وسیله آن حضرت بين دل هاى پراكنده و مخالف يكديگر، ائتلاف مى بخشد.