چهارم: صدقه دادن است به آنچه میسر شود در هر وقت برای حفظ وجود مبارک امام عصر ارواحنا له الفداءو ما این مطلب را در کتاب «کلمه طیبه» توضیح نمودیم به اینکه: هر صدقه که انسان می دهد به هر کس، برای هر فایده و غرضی که در نظر گرفته یا برای نفس خود است یا برای محبوب عزیزی که گرامی است در نزد او و متوقف است به حسب ظاهر اصلاح بسیاری از امور معاش و معاد او به وجود سلامتی او، چون معلم ناصح و والدین و فرزند و عیال و اخوان و امثال ایشان مثلاً در حالت مرض یا سفر کردن یکی از ایشان صدقه می دهد به جهت صحت و سلامتی او و خیر آن بالاخره راجع می شود به خود او، زیرا صحت عالم سبب سلامتی دین اوست و سلامتی فرزند باعث قلت یا برطرف شدن زحت و کلفت و بقای نام نیک او و استمرار طلب مغفرت برای اوست و هکذا.
و چون به برهان عقل و نقل و وجدان هیچ نفسی عزیزتر و گرامی تر نیست و نباید باشد از وجود مقدس امام عصر ارواحنا له الفداءبلکه محبوبتر از نفس خویش که اگر چنین نباشد در ایمان، ضعف و نقصان و در اعتقاد، خلل و سستی است. چنانکه به اساتید معتبره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت است که فرمود: «ایمان نیاورده احدی از شما تا اینکه بوده باشم من و اهل بیت من محبوبتر نزد او از جان و فرزند و تمام مردم.» و چگونه چنین نباشد و حال آنکه وجود و حیات و دین و عقل و صحت و عافیت و سایر نعم ظاهریه و باطنیه تمام موجودات از پرتو آن وجود مقدس و اوصیای اوست صلوات الله علیهم و چون ناموس عصر و مدار دهر و منیر آفتاب و ماه و صاحب این قصر و بارگاه و سبب آرامی زمین و سیر افلاک و رونق دنیا از سمک تا سماک حاضر در قلوب اخیار و غایب از مردمک اغیار در این اعصار، حضرت حجه بن الحسن صلوات الله علیهما است و جامه صحت و عافیت، اندازه قامت موزون آن نفس مقدس و شایسته قد معتدل آن ذات اقدس است.
پس بر تمامی خودپرستان که تمامی اهتمامشان در حفظ و حراست و سلامتی نفس خویش است، چه رسد به آنان که جز آن وجود مقدس کسی را لایق هستی و سزاوار عافیت و تندرستی ندانند، لازم و متحتم است که مقصود اولی و غرض اهم ایشان از چنگ زدن به دامان هر وسیله و سببی که برای بقای صحت و استجلاب عاقبت و قضای حاجت و دفع بلیت مقرر شده، چون دعا و تضرع و تصدق و توسل سلامتی و حفظ آن وجود مقدس باشد.
و از مضامین ادعیه سابقه و آنچه ذکر نکردیم معلوم می شود شدت اهتمام و تأکید در طلب حفظ و سلامتی آن وجود معظم ارواحنا فداه از شر جنّ و انس و طول عمر و سایر نعم الهیه دنیویه و اخرویه بلکه گذشت که سالها قبل از ولادت آن مولود مبارک در عقب نماز غیر آن چنین می کردند و فرقی نیست در وسیله میان دعا و صدقه و از اینجاست که سید جلیل، علی بن ساووس (ره) که افعال و اقوال او در امثال این مقام مقبول و متبع بلکه برهان و حجت است، در کتاب «کشف المحجه» بعد از وصایای چندی به فرزندش و امر به تمسک و راستی در موالات آنجناب فرموده که: «مقدم دار حوایج آن جناب را بر حوایج خود در وقتی که نماز حاجت می خوانی و صدقه از جانب او را پیش از صدقه از جانب خود و از هر کسی که گرامی است نزد تو و دعا کردن برای آن جناب را پیش از صدقه از جانب خود و از هر کسی که گرامی است نزد تو و دعا کردن برای آن جناب را پیش از دعا برای خود و مقدم دار آن جناب را در هر چیز که این عمل وفاست برای او یعنی وفاست به عقد بیعت و عهد بندگی که بستی با او و مقتضی است مرا اقبال او را بر تو و احسان آن جناب را به سوی تو. الخ»
و در کتاب «امان اللاخطار» در ضمن دعایی که برای صدقه دادن وقت سفر کردن ذکر کرده چنین فرمود:
«اللهم ان هذه لک و منک و هی صدقه عن مولانا م ح م د عجل الله فرجه و صلی علیه بین اسفاره و حرکاته و سکناته فی ساعات لیله و نهاره و صدقه عما یعنیه امره و ما لایعنیه و ما یضمنه و ما یخلفه.»
و مخفی نماند که رسول خدا و ائمه طاهرین صلوات الله علیهم به جهت سلامتی و حفظ وجود مقدس خود از شر ارضی و سماوی و جنی و انسی برای جلب منافع دنیویه و اخرویه در صبح و شام و نیم شب و اول ماه و اول سفر و غیر اینها از حالات و اوقات، صدقه می دادند و در آن اهتمام داشتند. چنان که اخبار آن در «کلمه طیبه» استیفا شده با علم ایشان به منایا و بلایا و آجال و سایر حوادث. و هر کدام برای دیگری می دادند و در این جهت فرقی نباشد در صدقه دادن خود برای دفع بلیه یا دادن یکی از رعایا برای دفع آن بلیه از آن وجود مقدس جز در دارا بودن اول تمامی شروط تأثیر صدقه را و تخلف بسیاری از آن در بسیاری از صدقه دیگران. و این مانع نتواند شد از رجحان این فعل و ادای تکلیف. پس تو هم نرود، زیرا حضرت حجت ارواحنا له الفداء مستغعنی و بی نیاز بلکه منزه و مبراست از صدقه رعایا، چه این تکلیف از شئون بندگی و ادای حق بزرگی و تربیت آن جناب است. پس هر چه مقام ولی منعمف بالاتر و مرتبه رعیت، پست تر، اهتمام این تکلیف و سایر آداب و عبودیت بیشتر خواهد بود چنان که بر صاحب دانش پوشیده نیست.