دوم: روز جمعه که از چند جهت اختصاص و تعلق دارد به امام عصر ارواحنا له الفداء ؛ یکی آنکه: ولادت با سعادت آن جناب، در آن روز بوده؛ چنانچه در باب اول (شگفتی ها و معجزات امام زمان ارواحنا له الفداءدر دوران کودکی و غیبت صغری) ذکر شد.
و دیگر آنکه: ظهور مرفور السرور آن حضرت، در آن روز خواهد بود و ترقب و انتظار فرج در آن روز بیشتر از روزهای دیگر است؛ چنانچه در جمله از اخبار، تصریح به آن شده و در زیارت مختصه به آن جناب است در روز جمعه که: «یا مولای! یا صاحب الزمان صلوات الله علیک و علی آل بیتک هذا یوم الجمعه و هو یومک المتوقع فیه ظهورک و الفرج فیه للمؤمنین علی یدیک ...»
تا آخر آنچه بیاید.
یعنی: ای آقای من! ای صاحب الزمان! که درود خداوندی باد بر تو و بر آل بیت تو! این روز جمعه است و آن روز تو است که انتظار کشیده می شود در آن، ظهور تو و فرج مؤمنین بر دست جناب تو و من ای آقای من! در آن میهمان تو هستم و پناه آورده به تو و تو ای آقای من! کریمی و از اولاد بزرگواران و مأموری به پناه دادن، پس مرا مهمانی کن و پناه ده... الخ.
بلکه عید بودن روز جمعه و شمردن آن را یکی از عیدهای چهارگانه، حقیقتاً به جهت آن روز شریف است و برای آن مؤمنین مخصوصین که چشم و دل ایشان به جهت دیدن زمین را پاک و پاکیزه از لوث شرک و کفر و قذرات معاصی و از وجود جبارین و ملحدین و کافرین و منافقین و ظهور کلمه حق و اعلای دین و شرایع ایمان و شعایر مسلمین، بی مزاحمت و ممانعت احدی از اعداء خداوند و اولیای او در آن روز، روشن و منور و مسرور و خرسند خواهد شد و در دعای بعد از طلوع آفتاب روز جمعه اشاره به این مطلب فرمودند.
چنانچه سید بن طاووس در «جمال الاسبوع» از حضرت کاظم علیه السلام روایت کرده که فرمود به محمد بن سنان در روز جمعه که: «آیا خواندی در این روز، واجب از دعا را؟»
پرسیدم: «کدام است؟»
فرمود: بگو: «السلام علیک ایها الیوم الجدید المتبارک الذی جعله الله عیدا لاولیائه المطهرین من الدنس الخارجین من البلوی المکرورین مع اولیائه المصفین من العکر الباذلین انفسهم فی محبه اولیاء الرحمن تسلیما.»[1]
آنگاه ملتفت شو به آفتاب و بگو: «السلام علیک ایها الشمس الطالعه ...» الخ.
سلام بر تو باد ای روز تازه مبارکی که گردانده او را خداوند، عید از برای دوستان خود که پاک شدگانند از قذرات و بیرون شدگانند از فتنه و رجعت کنندگانند با اولیای او علیه السلام و تصفیه شدگانند از دُرد و کثافات عقاید و اعمال قبیحه که جان های خود را بذل کنندگانند در محبت اولیای خداوند.»
بلکه جمعه، از اسامی مبارک صاحب الامر علیه السلام است یا کنایه است از آن شخص شریف یا سبب نامیده شدن جمعه است به جمعه. چنانچه صدوق در «خصال» از صقر بن ابی دلف روایت کرده که: حضرت امام علی النقی علیه السلام که فرمود: «دشمنی نکنید با روزها که آنها با شما دشمنی خواهند کرد.»
پس فرمود: «روزها ماییم.»
تا آنکه فرمود: «و جمعه پسر پسر من است و به سوی او جمع می شوند اهل حق.»
و صدوق فرموده: «ایام، ائمه علیه السلام نیست و لکن کنایه است از ایشان تا آنکه نفهمد معنی آن را غیر از اهل حق، چنانچه خدای عزوجل کنایه فرموده به تین و زیتون و طور سینین و بلدامین از پیغمبر و علی و حسن و حسین صلوات الله علیهم ...» و بعضی امثله دیگر از این رقم ذکر کرده.
و حسین بن حمدان در کتاب خود روایت کرده از حسن بن مسعود و محمد بن خلیل که گفتند: داخل شدیم ما، بر سید خود، ابوالحسن علی بن محمد علیه السلام در سامرا و در نزد آن جناب جماعتی از شیعیان بودند؛ پس سئوال کردیم از آن جناب از سعد و نحس ایام. پس فرمود: «دشمنی مکنید با ایام که با شما دشمنی می کنند.»
و پرسیدم از آن جناب از معنی حدیث. پس فرمود: «از برای آن، دو معنی است، ظاهری و باطنی. پس ظاهر این است که شنبه برای ماست و یکشنبه برای شیعیان ما و دوشنبه برای بنی امیه و سه شنبه برای شیعیان ایشان و چهارشنبه برای بنی عباس و پنجشنبه برای شیعیان ایشان و جمعه عید است برای مسلمین. پس، شنبه جد من رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و یکشنبه امیرالمؤمنین علیه السلام و دوشنبه حسن و حسین علیه السلام و سه شنبه علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد علیه السلام و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی علیه السلام و پنجشنبه من و پسر من حسن است و جمعه پسر او است؛ آنکه به او جمع می کند کلمه ها را یعنی دینها، یک دین می شود و تمام می کند به او نعمت را و خداوند، حق را ثابت و ظاهر می کند و باطل را محو می کند و او مهدی منتظر شماست.»
آنگاه خواندند: «بسم الله الرحمن الرحیم بقیه الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین.»
پس فرمود: «اوست والله! بقیه الله.»
و نیز صدوق (ره) در «خصال» روایت کرده از حضرت صادق علیه السلام که فرمود: «شنبه برای ماست و یکشنبه برای شیعیان ما و دوشنبه برای اعدای ما و سه شنبه برای بنی امیه و چهارشنبه روز خوردن دواست و پنجشنبه حاجتها برآورده می شود و جمعه از برای تنظیف و استعمال بوی خوش است و آن عید مسلمین است و آن افضل است از فطر واضحی. روز غدیر، بهترین عیدها است و آن هجدهم ذی الحجه است که در روز جمعه بود و خروج می کند قائم ما اهل بیت، روز جمعه و برپا می شود قیامت روز جمعه هیچ عملی بهتر نیست در روز جمعه از صلوات بر محمد و آل او علیه السلام.»
و علامه مجلسی در «بحار» نقل کرده از اصلی قدیم از مؤلفات قدمای علمای ما که: چون نماز صبح را خواندی در روز جمعه، ابتدا کن به این شهادت، آنگاه به صلوات بر محمد و آل او علیهم السلام و آن دعایی است طولانی و بعضی از فقرات آن که متعلق است به امام عصر ارواحنا له الفداءاین است:
«اللهم کن لولیک فی خلقک ولیا و حافظا و قائداً و ناصرا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه منها طولا و تجعله و ذریته فیها الائمه الوارثین و اجمع له شمله و اکمل له امره و اصلح له رعیته و ثبت رکنه و افرغ الصبر منک علیه حتی ینتقم فیشتفی و یشقی حزازات قلوب نقله و حرارات صدور و غره و حسرات انفس ترحه من دماء مسفوکه و ارحام مقطوعه و طاعه مجهوله قد احسنت الیه البلاء و وسعت علیه الالاء و اتممت علیه النعما فی حسن الحفظ منک له، اللهم اکفه هول عدوه و انسهم ذکره وارد من اراده و کد من کاده و امکر بمن مکره به واجعل دائره السوء علیهم اللهم فض جمعهم و قل حدهم و ارعب قلوبهم و زلزل اقدامهم و اصدع شعبهم و شتت امرهم فانهم اضاعوا الصلوات و اتبعوا الشهوات و عملوا السیئات و اجتنبوا الحسنات فخذهم بالمثلات و ارهم الحسرات انک علی کل شیء قدیر.» [2]
و سید جلیل علی بن طاووس در «جمال الاسبوع» این زیارت را برای حجت ارواحنا له الفداء در روز جمعه نقل فرموده:
«السلام علیک یا حجه الله فی ارضه السلام علیک یا عین الله فی خلقه السلام علیک یا نور الله الذی یهتدی به المهتدون و یفرج به عن المؤمنین السلام علیک ایها المهذب الخائف السلام علیک ایها الولی الناصح السلام علیک یا سفینه النجاه السلام علیک یا عین الحیوه السلام علیک صلی الله علیک و علی آل بیتک الطیبین الطاهرین اسلام علیک عج الله لک ما وعدک من النصر و ظهور الامر. السلام علیک یا مولای انا مولاک عارف باولیک و اخریک اتقرب الی الله تعالی بک و بآل بیتک و انتظر ظهورک و ظهور الحق علی یدیک و اسئل الله ان یصلی علی محمد و آل محمد و ان یجعلنی من المنتظرین لک و التابعین و الناصرین لک علی اعدائک و المستشهدین بین یدیک فلی جمله اولیائک
یا مولای یا صاحب الزمان صلوات الله علیک و علی آل بیتک هذا یوم الجمعه و هو یومک المتوقع فیه ظهورک و الفرج فیه للمؤمنین علی یدیک و قتل الکافرین بسیفک و انا یا مولای فیه ضیفک و جارک و انت یا مولای کریم من اولاد الکرام و مأمور بالضیافه و الاجاره فاضفنی و اجرنی صلوات الله علیک و علی اهل بیتک الطاهرین.»
و سید بن طاووس (ره) بعد از نقل این زیارت می فرماید: و من این بیت را می خوانم بعد از این زیارت و می گویم به اشاره:

نزیلک حیث ما اتجهت رکابی
وضیفک حیث کنت من البلاد

من به در خانه احسان و نعمت تو فرود آمدم به هر جا که شترم متوجه شد و مرا برد و فرود آورد و میهمان خوان جود و کرم جناب توأم در هر شهر و دهکده که باشم.
و گذشت که سید معظم، صلوات کبیر مروی از آن جناب را که برای آن جناب است با دعای دیگر که آن نیز متعلق به آن جناب علیه السلام است در تعقیب نماز عصر روز جمعه ذکر نموده و اصرار بلیغ در خواندن آن کرده.
و نیز مستحب است دعای ندبه معروفه را که متعلق است به آن حضرت و فی الحقیقه مضامین آن، سوزنده دلها و شکافنده جگرها و ریزنده خون از دیدگان آنان است که اندکی از شربت محبت آن جناب نوشیده و تلخی زهر فراق او به کامش رسیده، در روز جمعه بلکه در شب آن نیز، چنانچه در یکی از مزارات قدیمه که مؤلف آن معاصر شیخ طبرسی صاحب «احتجاج» است، روایت است که باید خوانده شود و چون دعا طولانی و نسخه آن شایع بود، ذکر نکردیم.
و نیز فرمودند که بهترین اعمال در روز جمعه، گفتن: «اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.» است، صد مرتبه بعد از نماز عصر روز جمعه و در بسیاری از ادعیه روز جمعه، طلب نصرت و تعجیل فرج و ظهور شده است.
در اول دعای تعقیب ظهور روز جمعه است که: «بار خدایا! بخر از من جان مرا که وقف شده است بر تو و حبس شده است بر تو، برای فرمان تو به بهشت با معصومی از عترت پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم که محزون است به جهت مظلومی او و نسبت داده شده به ولایت او که پر نمایی به او، زمین را از عدل، چنانچه پر شده از ظلم و جور، اللهم عجل فرجه.»