هفتم: شب و روز نیمه شعبان که ولادت با سعادت آن جناب علیه السلام در آن بوده و این نعمت عظیمه را خداوند، در آن به بندگانش عطا فرموده. کافی است در مقام بیان تعظیم و احترام این وقت شریف، آنچه لسان اهل البیت علیه السلام عالم ربانی سید علی بن طاووس (ره) در «اقبال» گفته که: «بدان! مولای ما مهدی – صلوات الله علیه کسی است که اطباق کردند اهل صدق از کسانی که اعتماد بر ایشان هست به اینکه پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم بشارت داده امت را به ولادت آن جناب و بزرگی انتفاع مسلمین به ریاست او و دولت او و ذکر نمود شرح کمال او را و آنچه خواهد رسید به آن حال جلالت او به مقامی که ظفر نیافته بر آن پیغمبری گذشته و نه وصی لاحقی و نرسیده به آن ملک سلیمانی که حکم کرد در ملک خود بر جن و انس. زیرا که سلیمان علیه السلام چونکه گفت: «هب لی ملکا لا ینبغی لاحد من بعدی.» [1] خداوند!! اعطا کن به من ملکی که سزاوار نباشد برای احدی بعد از من.
در جواب نفرمودند که: «سئوال تو را اجابت کردیم در اینکه عطا نکنیم احدی را بعد از تو بیشتر از آن. و جز این نیست که خداوند جل جلاله فرمود: «فسخرنا له الریح تجری بامره رخاء حیث اصحاب * و الشیاطین کل بناء و غواص * و آخرین مقرنین فی الاصفاد» [2] باد و شیاطینی را ذلیل و مسخر امر و نهی کردیم و مسلمین اجماع کردند بر اینکه به محمد، سیدالمرسلین و خاتم النبیین صلی الله علیه و آله و سلم داده شده از فضل عظیم و مکان جسیم، چیزی که داده نشده به احدی از پیغمبران در هیچ زمان و نه سلیمان و اینکه مهدی صلی الله علیه و آله و سلم خواهد آمد در آخرالزمان در حالتی که منهدم شده ارکان دین انبیاء و مندرس شده آثار مراسم اوصیاء و منطمس شده آثار انوار اولیاء، پس پُر می کند زمین را از عدل و داد و حکمت، چنان که پُر شده از جور و جهل و ظلم.
و خدای تعالی پیغمبر خود، محمد صلی الله علیه و آله و سلم را فرستاد که تجدید نماید سایر مراسم انبیا و مرسلین را و زنده کند معالم صادقین از اولین و آخرین را و نرسید که احدی از ایشان صلوات الله علیهم که برخاسته باشد برای جمع کار ایشان بعد از مندرس شدن آن و رسیده باشد به آنچه می رسد به آن مهدی علیه السلام.»
و ذکر نموده ابونعیم حافظ و غیر او از رجال مخالفین و ذکر کرده ابن المنادی در کتاب «ملاحه» و او در نزد ایشان ثقه و امین است و ذکر کرده ابوالعلای همدانی که برای اوست مقام عالی. ذکر نموده شیعه آن جناب علیه السلام از آیات ظهورش و انتظام امورش از سیدالمرسلین صلی الله علیه و آله و سلم آنچه که نمی رسد به آن، احدی از عالمیان و این از جمله آیات خاتم النبیین صلی الله علیه و آله و سلم تصدیق آنچه مخصوص فرمود خدای تعالی آن جناب را به آن، که آن از فضایل اوست در کلام خود: «لیظهره علی الدین کله.» که دین نبی خود را غالب خواهد فرمود بر جمیع دینها.
پس سزاوار است که بوده باشد تعظیم این شب به جهت دلالت آن حضرت در نزد مسلمین که معروفند به حقوق امامت او به اندازه آن که ذکر فرمود جد او محمد صلی الله علیه و آله و سلم و بشارت داده به او اهل سعادت از امت خود، چنان که اگر ظلمت فرو می گرفت مسلمانان را و مشرف می شد بر ایشان لشکر دشمنان ایشان یا احاطه می کرد به ایشان نحوست گناهان ایشان، پس خدای تعالی پدیدار می کرد مولودی را که فک می کرد از دل عبودیت و متمکن می کرد هر دست بسته را از حق خود و عطا می کرد هر نفسی را آنچه مستحق بود به جهت سابقه اعمال خود و می گسترانید از برای خلایق در مغارب و مشارق بساطی که اطراف آن یکسان و اکناف آن بی پایان و اوصاف آن نیک و پسندیده می بود و می نشاند جمیع را بر آن، نشاندن والد مهربان، اولاد عزیز خود را نشاندن پادشاه کردیم رحیم، زیردستان خود را تا بنمایاند به ایشان از مقدمات آیات مسرت و نشان نیکیها درد از سعادت بی زوال شهادت دهد حاضر آن برای غایب از آن و بکشاند گردنها و دلها را به سوی طاعت بخشنده آنها.
پس هر آینه باید برخیزد هر انسان در این شب به قدر شکر آنچه خداوند جل جلاله منت گذاشته بر او به این سلطان و قرار داده او را از رعایای آن جناب و ذکر شدگان در دیوان عسکر او و نامیده شدگان از اعوان بر استحکام اسلام و ایمان و استیصال کفر و طغیان و عدوان و کشاندن سر اوقات را در تمام جهات از آنجا که آفتاب طلوع نماید تا به آنجا که غروب کند و قرار دهد از خدمت خود برای خداوند جل جلاله که اجساد وفا نکند برای افائد آن و خدمت برای رسولش که سبب این ولادت و سعادت و شرف ریاست بود و خدمت برای آباء طاهرینش که اصل و اعوان او بودند بر اقامت حرمت آن و خدمت آن و خدمت برای آن جناب به آنچه واجب است بر رعیت از برای مالک زمام امور او و آنکه قیم است برای کارهایش که آن را مستقیم کند و به سعادتش رساند.
و نمی یابم که قوه بشریه قادر باشد بر قیام حقوق معظمه مرضیه مگر به قوتی از قدرت ربانیه، پس بپا دارد هر بنده نیکبخت به قدر طاقت خود، آنچه را که خداوند به او انعام فرموده از قوت و اجتهاد.
آنگاه فرمود: این دعا را که قسم است بر خداوند، به حق این مولود عظیم الشان بخواند در شب نیمه شعبان:
«اللهم بحق لیلتنا هذه و مولودها و حجتک و موعودها التی قرنت الی فضلها فضلا فتمت کلمتک صدقاً و عدلالا مبدل لکلماتک و لامعقب لایاتک نورک المطالق ویائک المشرق و العلم النور فی طخیاء الدیجور الغائب المستور جل مولده و کرم محتده و الملائکه شهداءه و الله ناصره و مؤیده اذا ان میعاده و الملائکه امداده سیف الله الذی لایخبو و ذوالحکم الذی لایصبو مدارا الذهر و نوامیس العصر و ولاه الامر المنزل علیهم الذکر و ما ینزل علیهم فی لیله القدر و اصحاب العشر و النشر تراجمه وحیه و ولاه امره و نهیه.
اللهم فصل علی خاتمهم و قایمهم المستور عن عوالمهم و ادرک بنا ایامه و ظهوره و قیامه و اجعلنا من انصاره و اقرن ثارنا بثاره و اکتبنا فی اعوانه و خلصائه و احینا فی دولته ناعمین و فی صحبته غانمین و بحقه قائمین و من السوء سالمین یا ارحم الراحمین و الحمدالله رب العالمین و صلی الله علی محمد خاتم النبیین و المرسلین و علی اهل بیته الصادقین و عترته الناطقین و العن جمیع الظالمین و احکم بیننا و بینهم یا احکم الحاکمین.»