آن حضرت فرزند خود را دور از دسترس دشمنان و اغيار قرار مي‏داد، و تنها گهگاه شيعيان با فضيلت به حضورش بار مي‏يافتند، تا آنکه در سال 260 هجري امام حسن عسکري ارواحنا له الفداء رحلت فرموده و امر ولايت‏الهي به آخرين گوهر تابناک خاندان پيامبر، حضرت صاحب الامر ارواحنا له الفداء رسيد.
هر چند آن بزرگوار در ميان خلق ظاهر نمي‏شدند اما افراد مورد اعتمادي مرتب خدمت ايشان رسيده و مشکلات شيعيان را عرض نموده و راهنمائيها و فرامين آن پرتو فروزنده الهي را به مردم ابلاغ مي‏کردند، اين اشخاص که از نظر ايمان و پرهيزکاري و اعتماد و وثوق، سرآمد مسلمانان آن دوره بودند، واسطه بين مردم و آن حضرت بشمار مي‏رفتند و راهنماييها و ارشادات ايشان را به مردم مي‏رساندند.
از ميان نواب آن حضرت چهار نفر مشهورتر و خاصتر مي‏باشند، که واسطه بين ايشان و عموم مردم بوده وبه نواب اربعه معروفند و عبارتند از:
عثمان بن سعيد عمري، محمدبن عثمان بن سعيد عمري، حسين بن روح نوبختي، علي بن محمد سيمري.