البته شيعه در اين عقيده تنها نيست، بلکه او در اين راه پيشتاز کارواني است که دين باوران و ديگر مردمان را نيز با مسافتهاي کم و زياد بدنبال دارد، زيرا که آرمان پيروزي صالحان در انجام جهان و پيدائي راهبري يگانه و رهنمايي الهي، فصل مشترک تمام يا بيشتر باورداران به مذاهب راستين خدايي است، و آنچه که شيعه را به کاروان سالاري اين قافله رسانده، روشني افزونتر زواياي اين عقيده و چهره درخشان آن در اين مکتب مي‏باشد، که ويژگيهاي «راهبري»، «رهبري»، «هنگامه ظهور» و ديگر مسائل تشکيل آن حکومت جهاني در تمامي ابعاد آن طرح شده است، و از اينرو است که انتظاري واقعي با برخورداري از آمادگي و تحرک در شيعه بوجود آورده است.
جمعي از متفکران بشر در گذشته و حال طرحهايي مشابه را براي آينده پيشنهاد مي‏کنند، که «مدينه فاضله افلاطون» نموداري بر عقيده‏مندي گذشتگان، «اتوپيا»، «جورجيا» و «کشور خورشيد» نمودي از تلاش جاري بشر در تدارک و طرح ريزي آن آينده بهشت گونه است. چرا که تکنولوژي پيشرفته نتوانسته است او را غني سازد بلکه بر سرگرداني و يأس او افزوده، و مي‏يابد که نيازمند رهبري است تا نابسامانيش را به سامان رساند، و شيعه پيشتاز کاروانياني است که حل نهايي مسائل جامعه اسلامي را در سايه راهبري الهي مي‏جويند.