گرچه امکان رؤيت حضرت مهدي ارواحنا له الفداء در دوران غيبت صغري براي نوّاب خاص و برخي از شيعيان وجود داشت و گهگاه ديدارهايي صورت مي‏گرفت [1] امّا به دليل مشکلات سياسي، هر يک از نواب اربعه در زمان خود موظف بودند از بردن نام حضرت و افشاي محل او در سطح عمومي خودداري ورزند. زيرا در غير اين صورت، جان امام از سوي حکومت وقت به خطر مي‏افتاد. اين سياست استتار و پنهانکاري، دقيقاً بر اساس دستور و راهنمايي خود امام صورت مي‏گرفت. چنانکه روزي ابتدأاو بدون اينکه سؤالي از حضرت در اين باره شده باشد، توقيعي به اين مضمون خطاب به محمد بن عثمان (سفير دوم) صادر شد:
کساني که از اسم (من) مي‏پرسند، بايد بدانند اگر سکوت کنندبهشت، و اگر حرفي بزنند جهنم (در انتظار آنان) است. چه، اينان اگر بر اسم واقف شوند، آن را فاش مي‏سازند و اگر از مکان آگاه شوند، آن را نشان مي‏دهند. [2]
همچنين روزي عبيد الله بن جعفر حميري و احمد بن اسحق اشعري، که هر دو از بزرگان اصحاب امامان و از شيعيان برجسته و صميمي بودند، در ديداري که با عثمان بن سعيد (سفير اوّل) داشتند از وي پرسيدند: آيا جانشين امام عسکري - عليه السلام - را ديده است؟ وي پاسخ مثبت داد. از نام آن حضرت پرسش کردند، وي از گفتن آن خودداري کرد و گفت:
بر شما حرام است که در اين باره پرسش کنيد، و من اين سخن را از پيش خود نمي‏گويم - چه اختياري ندارم که حلالي را حرام يا حرامي را حلال کنم - بلکه اين، به دستور خود اوست، زيرا حکومت (عباسي) بر اين باور است که امام عسکري در گذشته و فرزندي از خود باقي نگذاشته است، و به همين دليل نيز ارثيه او را بين کساني تقسيم کردند که وارث آن حضرت نبودند (جعفر کذاب و مادر حضرت عسکري) و اين موضوع با صبر و سکوت امام روبرو گرديد، و اينک کسي جرأت ندارد با خانواده او ارتباط برقرار کند يا چيزي از آنها بپرسد، و اگر اسم امام فاش شود مورد تعقيب قرار مي‏گيرد. زينهار! زينهار! خدا را در نظر بگيريد و از اين بحثها خودداري کنيد. [3]
در زمان نيابت ابوالقاسم حسين بن روح، از ابوسهل نوبختي که از بزرگان شيعيان بود، سؤاتل کردند که چگونه تو، به اين سِمَت انتخاب نشدي و حسين بن روح انتاب شد؟ وي پاسخ داد:
آنان که او را به اين مقام برگزيده‏اند، خود داناترند. کار من، بر خورد و مناظره با مخالفان و دشمنان است. اگر من همانند حسي نبن روح مکان امام را مي‏دانستم، شايد اگر در فشار قرار مي‏گرفتم، محل او را نشان مي‏دادم، ولي اگر اما زير عباي ابو القاسم پنهان شود، چنانچه او را قطعه قطعه هم کنند، هرگز لباس خود را کنار نمي‏زند! [4]