در اينجا تذکر اين موضوع لازنم است که در بعضي از منابع اهل سنت، پدر حضرت مهدي ارواحنا له الفداء «عبد الله» معرفي شده است. [1] در حالي که در منابع شيعه و سنّي اخبار فراواني وجود دارد که مي‏رساند نام پدر آن حضرت «حسن» - عليه السلام - است. سر چشمه اين اختلاف آن است که در بعضي از روايات اهل سنّت پيرامون ويژگيهاي آن حضرت، اين جمله از پيامبر اسلام نقل شده است: «... يواطئ اسمه اسمي و اسم أبيه اسم أبي....». [2] يعني، اسم او (مهدي) اسم من، و اسم پدرش، اسم پدر من است.
قرائني در دست است که نشان مي‏دهد جمله اخير يعني «اسم پدرش اسم پدر من است» عمداً يا اشتباهاً از طرف راوي به کلام پيامبر افزوده شده است و در گفتار آن حضرت فقط جمله: «اسم او اسم من است» وجود داشته است. حافظ گنجي شافعي در اين باره مي‏گويد:
«ترمذي» [3] اين حديث را نقل کدره ولي جمله اخير در آن نيست. [4] نيز «احمد بن حنبل»، که داراي قدرت ضبط و دقت بوده اين حديث را در چند جا از «مسند» خود نقل کرده ولي جمله اخير در آنها نيست. [5]
«گنجي» اضافه مي‏کند: در اکثر رواياتي که حافظان حديث و محدثان مورد وثوق اهل سنت در اين باره نقل کرده‏اند، جمله اخير نيست. فقط در حديثي که شخصي به نام «زائدة» از «عاصم» نقل کرده، اين جمله به چشم مي‏خورد. و چون «زائده» چيزهايي از خود به حديث اضافه مي‏کرده است، نقل او اعتباري ندارد.
گواه اين معنا، اين است که راوي اين حديث، شخصي به نام «عاصم» است و حافظ ابو نعيم در کتاب «مناقب المهدي»»، سي و يک نفر از راويان اين حديث را نام برده که همگي آن را از «عاصم» شنيده‏اند، و در هيچ کدام جمله اخير نيست. و فقط در نقل «زائده» اين جمله به چشم مي‏خورد که طبعاً در مقابل آن همه روايات، فاقد اعتبار است. [6]