علامه مجلسي روايت کرده در کتاب بحار از شيخ صدوق از کتاب اکمال‏الدين بسند خود از اصبغ بن نباته که گفت در خدمت مولاي خود اميرالمومنين‏ع رفتم او را مهموم ديدم و ديدم که چوبي در دست داشت و آهسته آهسته بر زمين ميزند عرض کردم يا اميرالمومنين ميبينم سر چوب را آهسته از روي تفکر بر زمين ميزنيد آيا بان راغب شده‏ايد فرمود بخدا قسم که هرگز بزمين دنيا رغبت نکرده‌ام لکن تفکر ميکنم در امر مولودي که يازدهمين از اولاد منست و نامش مهدي است زمين را پر از عدل کند چنانکه پر از جور شده او را حيرتي و غيبتي ميشود که در آن بعض اقوام گمراه شوند و يا ره هدايت يابند عرض کردم يا اميرالمومنين اين ‏امر خواهد شد فرمود آري يا اصبغ ايشان برگزيدگان اين امتند که با نيکوکاران اين عترت خواهند بود عرض کردم بعد از آن چه ميشود فرمود هر چه‏ خدا خواهد ميکند زيرا خدا را ارادت و نهاييات غايات باشد و اين حديث را شيخ‏ صدوق بسند ديگر از نضر بن ابي السري از آن حضرت روايت کرده - و شيخ طوسي در کتاب غيبه بسند خود از ثعلب روايت‏ کرده و نيز بسند ديگر آن را از ثعلب روايت نموده.