شيخ ‏مذکور باسناد خود از محمد بن شاذان بن نعيم روايت کرده که مردي از اهل بلخ مالي و رقعه که در آن کتاب نبود بلکه بانگشت خود در آن گردش داده بود بغير نقش فرستاده بود از براي ناحيه و باورنده آن گفته‏ بود که هرکس قصه مال را بگويد و از رقعه جواب دهد باو بده پس آن مرد بعسکر آمد و واقعه را بجعفر بگفت جعفر از روي استهزا باو گفت تو اعتقاد ببداء داري گفت آري گفت از براي صاحب تو بداء شده و امر کرده که‏ اين مال را بمن بدهي آن مرد گفت که اين جواب مرا حجت نشود و از نزد او بيرون آمد و نزد اصحاب ما ميگرديد ناگاه بسوي او رقعه بيرون آمد که اما مال را از بالاي صندوقي يافته و اما رقعه پس در آن دعا از براي امري خواسته بگردانيدن انگشت نه بکتابت و خدا آن امر را برآورد پس آن مرد مال‏ و رقعه ‏را تسليم نمود و برفت.