1 - کلمه جاعل در آيه و اذ قال ربک للملائکه اني جاعل في الارض خليفه يعني نصب خليفه را خدا بخود اختصاص داده بدليل آنکه آنرا با تنوين آورده است و هم وزن اين کلمه در دلالت بر صفت خاص بخدا گفته ديگر او است (در سوره صلی الله علیه و آله و سلم آيه 71) خالق بشرا من طين - همانا من بخصوص آفريننده بشرم از خاک در اينجا هم کلمه خالق را با تنوين آورده و خود را بدان ستوده هر کس مدعي است که اختيار تعيين امام با او است لازمست که از خاک بشر بيافريند چون اين باطل است موضوع اختيار امام هم باطل ميشود زيرا اين هر دو موضوع را قرآن در يک سياق تعليم داده.
2 - فرشتگان حق با همه فضيلت و مقام عصمتي که دارند شايسته نبودند که امامي انتخاب کنند تا آنکه خدا بذات خود متصدي آن گرديد و بانها وانگذاشت و همين را حجت بر خلق نمود که هيچ راهي براي انتخاب امام ندارند زيرا فرشتگان خدا اين حق را نداشتند با همه پاکدلي و وفاداري و مقام عصمت از خلافکاري و مدحي که خدا از آنها در آيات بسياري نموده چون الف - در سوره انبياء آيه 27 - 26) بلکه بندگان گرامي هستند که در گفتار بخدا سبقت نجويند و در کردار بفرمان اويند. ب - در سوره تحريم آيه 6) خلاف خدا را در آنچه دستور فرمايد نکنند و آن چه فرمان دهد انجام دهند. در اين صورت انسان با همه بي خردي و ناداني از کجا و با چه صلاحيتي مي تواند امام انتخاب کند.
3 - احکاميکه دون مقام امامتست از نماز و زکوه و حج مسائل ديگر را خدا بهيچوجه بخلق خود وانگذاشته پس چطور اين موضوع مهمتر که جامع همه احکام و حقايق است بدست آنها ميسپارد.