نخست اشتباهکار عمر بن خطاب بود که چون پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم وفات کرد گفت محمد صلی الله علیه و آله و سلم نمرده بلکه چون موسي غايب شده از امت خود و بزدوي ميان آنها ظاهر مي شود چنانچه محمد بن قيس، محمد بن کعب قرظي، عماره بن غريه، سعيد بن ابي سعيد مقري. عبد الله بن ابي مليکه و ديگران از مشايخ مدينه گفته اند که چون رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم وفات کرد عمر بن خطاب پيش آمد و مي گفت بخدا محمد نمرده و همانا چون موسي از ميان قوم خود غائب شده و پس از غيبت خود محققا ظهور مي کند و پي در پي اين گفتار را تکرار مي کرد تا مردم گمان کردند ديوانه شده ابوبکر در حالي که همه مردم دور عمر جمع شده و از گفتارش در شگفت بودند پيش او آمد و گفت اي عمر بخود باز آي از اين سوگندي که ميخوري نگران باش براستي خداي عز و جل در کتاب خود بما خبر داده (در سوره زمر آيه 30) خطاب بپيغمبرش فرموده تو ميميري و ايشانهم ميميرند، عمر گفت اي ابوبکر راستي اين آيه در قرآن هست؟ گفت آري من خدا را گواه مي گيرم که محمد صلی الله علیه و آله و سلم مرده است، عمر همه قرآن را حفظ نکرده بود.