پس از آن طائفه ناووسيه در امر غيبت باشتباه رفتند و چون امر غيبت را راجع بحجت خدا درست ميدانستند از روي نفهميدن شخص غائب آنرا بامام ششم جعفر بن محمد عليه السلام منطبق ساختند تا آنکه خداوند گفته آنها را با مرگ وي بيهوده ساخت، پس از وي امام هفتم کاظم الغيط و اواه حليم امام ابي ابراهيم موسي بن جعفر بن محمد چون پدرش جعفر بن محمد قيام بامامت کرد.
در رد عقيده واقفيه وهمچنان واقفيه مدعي شدند که امامت به موسي بن جعفر ختم ميشود و بناچار بايد او امام غائب باشد و خداوند گفتار آنها را بمرگ موسي بن جعفر و آشکارا بودن قبرش باطل ساخت و قيام حضرت امام رضا علي بن موسي محقق شد و علامات امامت در او محقق گرديد و رنص امامان گذشته درباره امامت آنحضرت بصحت پيوست و عقيده واقفيه را باطل ساخت.
